blog | werkgroep caraïbische letteren

De toeziend voogd en de homo

door Philomena Bijlhout

‘Ik verklaar in woord en gedachten dat ik gezondigd heb maar niet door mijn schuld. Het gerechtelijke systeem van ons land heeft mij daartoe aangezet. Ik biecht op dat ik tegenover een ambtenaar van het Bureau Familie Rechterlijke Zaken heb verklaard, de partner te zijn van mijn homoseksuele mattie. Dit was niet de waarheid. Ik heb gelogen om hem de gelegenheid te geven de voogdijschap te krijgen over een kind. Ik werd dus toeziend voogd.

Paramaribo, Waterkant. Foto © Michiel van Kempen

.

 

De natuurlijke behoefte van mijn mattie werd ingegeven door zijn, mijn en ook uw herkenbare biologische klok. Die heeft in hem de kinderwens getriggerd. Homoseksuelen, lesbiennes en transgenders zijn namelijk niet anders dan uw hetero buurvrouw of buurman. Mijn enige criterium om hem te helpen was zijn zuiverheid als mens. Ik heb geen moment getwijfeld. Het kind liep zijn huis binnen op schoentjes waarvan de zolen uit karton waren geknipt. Het sprak geen woord Nederlands. Sprong boven op de eettafel toen het op de STVS een tijger zag. ‘Luku wan poespoesie!‘, riep hij geschrokken. En toen ik weigerde hem iets te geven hoorde ik plotseling: ‘ie griedie’. Vele jaren later was het tijd om weer verder te gaan. Hij verliet de woning van mijn homoseksuele vriend op lederen gympies. Sprak Nederlands. Heeft een hele goede schoolopleiding genoten. En nee. Hij is geen homoseksueel geworden en ook niet misbruikt.

Ook Yvanna heeft het recht op een gelukkig leven. Geboren als jongen, eist zij nu dat haar geslachtsverandering naar vrouw wettelijk wordt erkend zodat zij een volwaardig leven kan leiden. Tap a Bankstel zei ze ook kinderen te willen. Geestelijke leiders in ons land roepen steeds harder dat de rechten van Surinamers worden geschaad als lbgt-ers gelijke rechten krijgen. Kinderen niet laten inenten en geen bloedtransfusie geven. Dat is pas onbarmhartig en meedogenloos gedrag dat wettelijk verboden moet worden. Kinderen kunnen niet voor zichzelf opkomen.

Mijn verwarring neemt toe als ik zie dat christelijke Leiders in ons land zich verbinden aan politieke partijen die niet gestoeld zijn op christelijke overtuigingen. De ontwikkeling van de sociale mens staat centraal in het partijbeginsel. Of andere geestelijken, zoals enkele priesters, die op de kansel de politieke situatie van ons land (bes)preken. Hun gehoor de eigen politieke voorkeur meegeven. Waar moeten politieke zondaren, betrokken bij corruptie en schandalen, zo meteen te biecht gaan als deze geestelijken menen dat recht te hebben om te mogen (ver)oordelen? Misschien is het weer tijd om onze morele normen en waarden als Surinamers te herbevestigen; ‘Baas van mijn zelfgekozen identiteit. Scheiding van Kerk en Staat!’.

De Staat moet zich niet willen bemoeien met de Kerk. De Kerk niet met de Staat. Yvanna, you go girl. Mijn steun heb je. Het is jouw leven en het doel van het leven is gelukkig zijn. Als mijn homoseksuele mattie terugkijkt op onze gezamenlijke missie van lang geleden, dan zegt hij; ‘Anderhalf jaar oud. Erbarmelijke situatie. Klaargemaakt voor de maatschappij en weer afgestaan”. Als ‘toeziend voogd’ zeg ik dan; ‘Je hebt een geweldige job gedaan. Chapeau!” Het geeft voldoening als mens om aan de wieg van dat leven te hebben gestaan’.

[van Starnieuws, 18 december 2016]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter