De suiker die niet zoet was
door Mitra Rambaran
“In de driehoek tussen het Indische subcontinent, Europa en het Caribische gebied worden persoonlijke spanningsvelden knap gesitueerd.”
Zo omschrijft prof.dr.Ernst Hirsch Ballin de roman De suiker die niet zoet was van Safdar Zaidi. Hirsch Ballin was een van degenen die gevraagd was om mee te lezen met deze roman, in zijn hoedanigheid als voorzitter van de adviescommissie Kunst en Cultuur van de Gemeente Den Haag.
De roman handelt over een jong Hindostaans echtpaar dat lijdt onder de depressieve klachten van de man. In zijn zoektocht naar verlichting, komt hij door een speling van het lot terecht in zijn verleden, waar hij de antwoorden vindt waar hij zo naarstig naar op zoek was.
Het verhaal speelt zich af in Den Haag anno 2013. Het verleden voert terug naar het India van 1873 waar de armoede snel om zich heen greep, door toedoen van de Engelsen die de bevolking verbood om gewassen te verbouwen ten gunste van indigo. Misstanden en overlevingsdrang dreven de Indiërs er toe om zich te laten ronselen als contractarbeiders. De reis overzee staat symbool voor de transformatie naar een nieuwe wereld.
De roman is spannend geschreven met diverse filosofische elementen uit de Hindoe en Moslim mystiek met scherp daartegenover seculiere werkelijkheden als een optreden van semi sadomasochisme en de uitbuiting van vrouwen.
De schrijver van deze knap gesitueerde roman, die diepgaand ingaat op de achterliggende oorzaken van contractarbeid, is de van oorsprong Indiër, Safdar Zaidi. Meer dan zeven jaar besteedde hij aan onderzoek, om deze roman te schrijven vanuit Indiaas perspectief.
In 2013 wordt deze roman uitgebracht in het kader van 140 jaar immigratie van Hindostanen in Suriname. ‘Een aanrader voor een ieder die zich interesseert in het onderwerp’, adviseert de Haagse wethouder Kunst en Cultuur Marjolein de Jong.Uitgever: U2pi (uitgever van boeken in eigen beheer), Voorburg
RSS
Facebook
Twitter
Denkend aan de lange reis in 1873, met een zeilschip, naar een ander continent roept een gevoel van machteloos dobberen op. Dat gevoel wordt heel mooi weergegeven door een kunstwerk van Mattias Eliasson, dat Platform Inter Dias dit jaar wil tonen in de context van de herdenking 140 jaar Hindostaanse immigratie in Suriname. Ik zet een plaatje op het facebook van Platform Inter Dias.
Annette
De strijd van de des tijdse hindoestaanse contract arbeider in Suriname, is nooit eerder op zo’n manier gedocumenteerd. De belang van zo’n novella is onder andere om interesse en verstand op te wekken in de nieuwere generaties van in Nederland/Suriname wonende hindoestaanse nakomelingen ,van deze contract arbeiders die met de verloop van tijd meer en meer vervreemd raken van hun historische achtergrond. Persoonlijk heb ik er weinig twijvel aan dat deze publicatie belangerijke culturele gevoelens in alle Hindoestaanse lezers ,jong en oud,zal opwekken ,die tot nu toe zeer weinig of volledig afwezig waren. Naast dit geloof ik er ook in dat een groot groep mensen bewust zal worden gemaakt van het lijden dat deze contract arbeiders hebben moeten doorstaan. een lijden dat beide erkend en gerespecteerd dient te zijn.
Bedankt voor je positieve reactie! Daar is deze roman ook voor bedoeld, je hebt het goed onder woorden gebracht.