De Parade
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Ik kom al jaren in het getransformeerde Moreelse Park bij Utrecht CS. De laatste keren moeizaam over kabels, boomwortels en stoepranden rammelend met scootmobiel of rolstoel, want de toegankelijkheid laat nog te wensen over.
Maar het is heel anders als je De Parade als deelnemer bezoekt. Ik kwam in stijl met de Canta aangereden. Bij de ingang ontvangen, door gastheer Mike Platenkamp, krijg ik een rood polsbandje om dat tot de laatste dag vrije toegang belooft en mag naar Café IK. De route erheen wordt nog eens extra bemoeilijkt door een stenen muurtje met aan weerszijden stoeptreden, maar een behulpzame collega-dichter en Wim krijgen mij daar overheen en ik mag via de zijdeur naar binnen.
Meer collega’s stromen toe:Gijs ter Haar, de reus tattoo, met zijn indringende poëzie, Peter Knipmeijer, die tweede werd bij de Turing gedichtenwedstrijd, Pom Wolff, die naast prachtige pomgedichten ook recenseert, Hanneke van Eijken, die ook promoveert op Europees burgerschap, de Koerdische vluchteling Baban, Amber-Helena Reisig, die naast poëzie een fragment uit haar debuutroman voorlas, Simon Mulder, die ook presentator en organisator van poëziemanifestaties is, Gerben de Ruiter en zijn 13-jarige dochter, die de verrassing van de avond blijkt met haar gevoelige woordkunst (zie foto hieronder).
En Björn van Rozen, met zijn prettige zangstem, die wie dat wil, begeleidt op het toetsenbord. En dat wil Mike Platenkamp met zijn fluisterstem wel.
Ik zou iedereen willen citeren, maar moet een keuze maken.
Road trip
Het is de weg die tot mij spreekt,
in monotonie van witgestreepte morse
trekt hij banen in mijn hoofd
als eigen stem door velden galmt.
in monotonie van witgestreepte morse
trekt hij banen in mijn hoofd
als eigen stem door velden galmt.
Van dat alles herhaling is zonder einde.
Reizen zonder bestemming.
Bewegen zonder doel.
We draaien de klok op maar hebben geen sleutel,
en waarheid woont waar wij net waren.
Gijs ter Haar, 2003
Rook
Ik rook weer
om de lieve vrede
want dit teer
is mijn tere ziel’s mede
Ik mijmer over as
verdwaal weer in rook
drijf op wat was
voel hoe ik dit lijf verstook
Van alle lucht
van elke zucht
van elke rede
Ik druk mijn leven uit
in asbak en taal
ik neem een haal en fluit.
Gerben de Ruiter, 2012
Baanzand
verschroeide kindervoetjes
reppen zich door hete
kristallen korrels
op weg naar
Bersaba
waar de parakoranti kruimelig
lokken in de hutten
van pinabladeren
en droge stokken
in de middagkoelte
opgefrist door zuurwater
en pompelmoes
slepen zij
door de nu weldadig
koele parels
hun weg terug
naar GeGe’s
ritmisch lonken
en de goudrode vonken
die de ijzeren draak
laat ontsnappen
als hij zijn weg baant
onder de volle maan
in de oktobermaand
van vakantiekindervreugd
baanzand
dat door
mijn vingers glijdt
als de sprookjes
die Ouma
mij toefluistert
met haar
warme stem
vol mystieke wonderen
van weleer
Carry-Ann Tjong Ayong, uit De wasvrouw
RSS
Facebook
Twitter
Hi Carry-Ann! Ik zie je mooie stukje nu pas. Dank je voor je lieve woorden. Het was zo fijn die dag. ik moet je nog wel zeggen dat de vader van de mooie belofte niet Gerben de Ruiter is maar Juvu de Ruiter. Er zijn er best veel van geloof ik, die de Ruiters. Kus van Mike