blog | werkgroep caraïbische letteren

De laatste tijgerjacht op Sumatra

door Hannie Rouweler

tiger, tiger, burning bright
in the forests of the night
(William Blake)

Je zult maar een vader hebben die op jacht gaat; ’s nachts op luipaarden! Zo’n vader heb ik niet gehad, maar ik ken wel iemand die wel zo’n vader had. Die vader had een gewone baan, overdag, maar zijn hobby was alleen op jacht gaan op tijgers. Nu hebben we allemaal wel een hobby. Sommige mensen zitten op een bridgeclub, anderen vinden het fijn om in hun vrije tijd te tekenen of te schilderen.

Sumatraans tijgertje. Foto © Wikipedia

Maar op tijgerjacht gaan! Dat is wel even iets heel anders. Het is niet ongevaarlijk en een spel met je eigen leven ook al heeft de jager een geweer met vizier bij zich. Als de tijger jou eerder aanvalt, begin je niets meer.

Dat dit zich afspeelt voor de oorlog mag duidelijk zijn. Het is nu immers verboden en tijgers horen bij beschermde diersoorten. Maar dat was vroeger anders.

Vader ging hij op tijgerjacht op Sumatra. Hij kwam ’s nachts thuis met een dode tijger en legde die op de vloer in de woonkamer neer. De volgende dag zou hij wel verder zien wat hij met zijn gedode dier en trofee zou doen. Een dode tijger was veel geld waard.

Vader gaat naar bed en kruipt naast zijn vrouw onder de dekens. Hij is nog niet in slaap gevallen of hij hoort een jammerend geluid door de open ramen, in de verte. Het is een doordringend geluid. Hij draait zich om in bed, enkele keren, totdat zijn vrouw verschrikt overeind veert: “Hoor jij dat geluid ook? Het lijkt wel op gehuil van een jong dier.”

Vader staat op en loopt naar de veranda, die aan een rivier ligt. Aan de overkant van het water hoort hij het hartverscheurend janken van een tijgerwelpje. Als hij goed kijkt, met zijn verrekijker, kan hij een tijgertje zien bewegen tussen de struiken aan de overkant. Intussen is zijn vrouw op de veranda gaan staan, nadat ze bijna over de gedode tijger op het vloerkleed in de woonkamer was gestruikeld. “Maar dat is een welp,” roept ze uit. “Je hebt zijn moeder gedood. Het arme dier roept om zijn moeder! Dat gaat de hele nacht door, misschien zelfs dagenlang. Je haalt hem maar op.”

Vader kijkt zijn vrouw schuldbewust aan. Hij loopt naar de oever, waar een roeiboot ligt aangemeerd en roeit naar de overkant van de rivier. Niet lang daarna komt hij terug met een welpje in zijn boot.

Onder zijn arm neemt hij hem mee en zet het arme dier in een van de slaapkamers op de grond, loopt naar de koelkast voor een bakje melk dat hij verdunt met water. In een hoek van de slaapkamer legt vader een handdoek neer, waar het tijgerwelpje op kan slapen.

Nooit meer nadien is hij nog op tijgerjacht gegaan. Het was de laatste keer. De laatste tijgerjacht op Sumatra.

(bewerking van een oraal verhaal)

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter