blog | werkgroep caraïbische letteren

De kruistocht tegen het echtpaar Roel en Silvia Jungslager

Het geval Limestone Holiday Resort Curaçao

door Diana Lebacs

Er is iets met de zaak rondom de kavel en het vakantiecomplex Limestone Holiday Resort Curaçao wat mij niet helemaal duidelijk is en wat niet tot de onmenselijke beslissing hoort te leiden tot welke de Stichting Johannes Don Bosco – èn het recente vonnis van de rechter! – het gebouw met hand, hart en ziel gebouwd complex verdoemt.

Silvia en Roel Jungslager

Zelfs al zou het zijn om weduwe Silvia Jungslager op de knieën te krijgen en de hongerdood in te jagen, daar tien jaar geleden, en zelfs langer, de huur van het terrein almaar werd verhoogd en wijlen schrijver van Curaçaose kinderboeken Roel Jungslager zich daarmee niet kon verenigen, dan nog is wat er nu gaande is, onvoorstelbaar.

Ik wil me hierin niet mengen in mijn volgend pleidooi alhoewel ik mij kan voorstellen dat meerdere buurtbewoners hetzelfde dachten als Roel en wellicht in een soortgelijke situatie zitten.

De zaak die Roel Jungslager tegen genoemde stichting heeft aangespannen, heeft hem veel energie gekost en hem uiteindelijk van zijn gezondheid en van zijn leven beroofd. Roel Jungslager heeft zijn vakantieappartementen from scratch opgebouwd. Met eigen handen, steen op steen, bloed zweet en tranen. Zijn project is uitgegroeid tot zijn levenswerk waar hij trots op mag zijn. Maar het is hem niet gegund hiervan op zijn oude dag te genieten.

De tien jaar lange strijd tegen een kapitaalzuchtige stichting die zich inzet voor de belangen en ondersteuning van de groep minderbedeelde Curaçaoënaars, was te slopend.

Limestone Holiday Resort Curaçao

Roel en Silvia trouwden op 19 september 1984. Zij leerden elkaar kennen op de 19e editie van het Cultureel Caribisch Festival 1982, in Suriname.  Al voor hun trouwen woonde Roel op de plek waar nog geen Limestone Holiday Resort Curaçao stond, maar waar wel een droom zich aan het ontvouwen was. Eind jaren tachtig begin negentig begint het echtpaar hun droom gestaag tot werkelijkheid te maken. 

Het bizarre is dat deze stichting, in plaats van een menselijk compromis te treffen, liever dwingt tot kapitaalsvernietiging. De weduwe van Roel Jungslager mag het bezit van haar en haar man niet verkopen, zodat zij de schuld van de ‘achterstallige’ huur kan cancelen en ergens anders een nieuw bestaan kan beginnen. O nee! De wreedheid ten top, de humanitaire stichting Johannes Don Bosco staat dit niet toe en vindt met boosaardig plezier het gepast dat weduwe Silvia Jungslager haar resort met de grond gelijk maakt.

Dit vind ik onredelijk en gaat eerlijk gezegd mijn verstand te boven. De weduwe vraagt niet om het terrein te verkopen! De weduwe vraagt om haar bezit te mogen verkopen zodat ze niet berooid achter blijft èn daarbij de ‘schuld’ van de huur kan aflossen.

Waarom zou de stichting Don Bosco niet willen dat Silvia Jungslager haar eigendom verkoopt en vertrekt? Waarom dit machtsspel? Omdat ze een vrouw is, er nu alleen voor staat en zo makkelijk kapot te krijgen is?

Zijn er ook meerdere bewoners in de buurt die in deze zelfde nachtmerrie verkeren? Is geld en macht voor de stichting dan zo belangrijk dat ze liever ziet dat de bewoners op wie ze jaagt emotioneel en fysiek ten onder gaan? Hoe kan een zaak twintig jaar lopen zonder dat de stichting tot een redelijke en rechtvaardige oplossing en tegemoetkoming komt voor de geknevelde bewoners van de panden maar vooral voor meer transparantie naar de Curaçaose bevolking toe?

Ik zou niet de minderbedeelde Curaçaoënaar willen zijn die op deze manier door de stichting geholpen wordt. Ik hoed me voor dit karma.

Hoe is het trouwens met het gebouw van de Zeeverkennerij afgelopen? Die moet zich ook in eenzelfde situatie hebben bevonden. Of zou het zo zijn dat het terrein voor de Zeeverkennerij een gift was van de Broeders van Brakkeput toen zij van Curaçao vertrokken? Wellicht een groter gebied ook bestemd als schenking dan alleen het gebied van de Zeeverkennerij?

 Als er een God bestaat, laat Hem dan nu handelen voor medemenselijkheid en gerechtigheid. Op donderdag 19 augustus, om 12 uur ’s middags, is er een kettinggebed gehouden voor een oplossing zonder dwang, machtswellust en het enkel draaien om kapitaal. Laten we bidden voor compassie.


DIANA LEBACS  Med / PH.D in studies in Cristian Crusador History & Hospitaller Medical Charity (College of Priests (Science, Letters & Arts);

Dame of The Sacred Monastic Order of the Knights of Hope (SMOKH);
– Dame of Grace of The Hospitaller Order of Saint Lazarus of Jerusalem in Malta;
– Deaconess (Licentiate) of the Orden Soberana de Caballeros Medicos de San Juan de Jerusalem;
– Apostle Ecclesiastic accorded by the Major Archiepiscopal See/Ecclesiastic Sovereign Principality of The Church of the East;
– Executive Secretary of the Ecclesiastical Department for Education and Culture of the Sovereign Ecclesiastical Monarchy Sacred Catholic Church of the East.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter