De expansie van Portugal
door Michiel van Kempen
In Lissabon is vorig jaar aan de Avenida Brasilia aan de oevers van de Taag een nieuw museum geopend in een voormalig pakhuis: het museum voor Aziatische kunst en de expansie van Portugal in het Oosten, het Museu do Oriente. Het beslaat zeven verdiepingen, maar twee ervan zijn werkelijk magnifiek ingericht met topstukken uit China, India, Indonesië, Japan enz. en natuurlijk uit de gebieden waar de Portugezen hun handelsrijk uitbreidden: Macau, Goa enz. Er zijn koloniale documenten te zien, religieuze voorwerpen, keramiek, beelden, doeken, schilderijen, allemaal op de grens van gebruiksvoorwerp en pure kunst. Maquettes tonen hoe de koloniale nederzettingen eruit zagen. Op andere verdiepingen zijn er conferentieruimtes, de museumwinkel, het documentatiecentrum, de stafruimtes, een ruimte voor actuele wisselexposities en een culinair restaurant met uitzicht op de grote hangbrug over de Taag. Maar ik dwaalde urenlang door de tweedonkere tentoonstellingsverdiepingen vol met prachtig uitgelichte Aziatische schatten, elkaar spiegelend in de grote glaswanden, als in een spiegelpaleis. Er was niemand, er was een Hollands migrantenboertje uit de 18de eeuw in glanzend keramiek, en een glimmende Chinese taoïstische priester, en een verliefd stelletje van wie ik de stemmen hoorde uit telkens andere hoeken, zonder hen te zien.
RSS
Facebook
Twitter
