De euforie van mei ’68 ging in Latijns-Amerika hardnekkig door
“De enige revoluties die wel slaagden werden gekaapt: de Cubaanse door de broers Castro, de sandinistische door het echtpaar Ortega. Zoals gebruikelijk at de revolutie haar eigen kinderen op. Van de euforie waarmee de revolutionairen destijds werden binnengehaald is niets meer over.”
door Jan van der Putten
Foto © Michiel van Kempen
Mei ’68, wat was dat eigenlijk? Een vrolijke, creatieve, anarchistische opstand tegen de arrogantie van de macht? Een feestje van trotskisten, maoïsten en andere grimmige radikalinski’s, dat onvermijdelijk in een kater moest eindigen? Het begin van diepe maatschappelijke veranderingen die doorwerken tot de dag van vandaag? Of de aanzet tot een machtsgreep door een generatie die de macht daarna niet meer heeft willen afgeven, de maatschappelijke ontwikkelingen heeft geblokkeerd en daarom in grote mate verantwoordelijk is voor de huidige verloedering?
Lees het artikel hier op de website van de Groene Amsterdammer (en neem een abonnement), 24 september 2018.
RSS
Facebook
Twitter
