De diaspora van de identiteit
Auteurs van de benedenwindse eilanden in Nederland
door Eric Mijts en Wim Rutgers
In september 1982 werd er op Aruba een nieuwe openbare bibliotheek geopend, ter gelegenheid waarvan de bekende Curaçaose schrijver Frank Martinus Arion de Nederlandstalige literatuur op de eilanden nagenoeg dood verklaarde omdat jonge auteurs naar zijn mening, ondanks het Nederlandstalige onderwijs, deze taal niet meer voldoende beheersten om daarin op niveau te schrijven. De overgrote meerderheid op de drie Benedenwindse eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao leeft en denkt immers in het Papiaments. Maar ook literatuur in die taal verwachtte hij niet zolang deze taal niet systematisch op alle niveaus van het onderwijs werd ingevoerd.
Frank Martinus Arion. Foto © Michiel van Kempen
Aanvankelijk leek hij gelijk te krijgen, want kwantitatieve analyse wijst uit dat er sinds de jaren tachtig nauwelijks meer in het Nederlands gepubliceerd werd. Maar achteraf, op wat langere termijn gezien, blijkt Frank Martinus Arion toch dubbel ongelijk gehad te hebben. Nu de laatste decennia steeds meer aandacht aan het Papiaments gegeven wordt op alle onderwijsniveaus en deze taal daardoor ook steeds beter formeel beheerst wordt, heeft dat een blijvende stroom van lokale literaire publicaties opgeleverd. En met het nieuwe millennium blijkt het literaire Nederlands bepaald niet verdwenen omdat een jongere generatie zich weer en naar het lijkt steeds meer van die taal bedient. Zo vinden we weliswaar nog geen grote oeuvrebouwers, maar zien we wel een aantal auteurs die in het Nederlands publiceren.
Lees het artikel uit Ons Erfdeel, december 2014, in pdf: Ons-Erfdeel-augustus-2014
RSS
Facebook
Twitter
