blog | werkgroep caraïbische letteren

De comeback van schrijfster Astrid Roemer

door Arjan Peters

Schrijfster Astrid Roemer was jarenlang nergens te bekennen. Vertrokken met kat, laptop en rugzak. Arjan Peters kijkt uit naar haar comeback, vrijdag aanstaande.

Roemer

Astrid Roemer

Zoeken naar een schrijver die niemand meer kan vinden, levert soms een gedenkwaardige film op, zoals die over J.D. Salinger, gemaakt door een bewonderaar die op gepaste afstand bleef. ‘Jerry’ kregen we in het geheel niet te zien, en dat was niet erg. Ook geslaagd: die film over Haruki Murakami, gemaakt door een fan die ergens in Tokio met hem wilde eten, en die uiteindelijk alleen haar miso-soepje at.

Ooit zag ik een reportage over Thomas Bernhard, die in een afgelegen hoeve woonde, waar hij ongestoord de mensheid kon uitkafferen. Terwijl de commentaarstem gloedvolle citaten spuwde en de camera inzoomde op een staldeur, ging die ineens open en kwam de argwanende auteur naar buiten. Wat of dat moest allemaal? Waarop de journalist naar binnen mocht en er zowaar een beleefde conversatie volgde. Jammer was dat.

Tot een maand geleden schoot documentairemaakster Cindy Kerseborn, die in voorgaande jaren films over Edgar Cairo en Frank Martinus Arion maakte, materiaal voor een portret van Astrid Roemer (1947), zonder de schrijfster voor de camera te krijgen. Kerseborn had mij gevraagd Roemer te interviewen op een literair-muzikale avond en dat leek me bijzonder, al was het maar om haar te kunnen bedanken voor haar sterke dichtbundel Afnemend, die in 2012 verscheen in 125 exemplaren [uitgegeven door Carl Haarnack en Michiel van Kempen].

Probleempje: ze was al een jaar of tien nergens te bekennen. Lang woonde Roemer in Den Haag, daarna in Edinburgh, en in februari kreeg ik een e-mail van Kerseborn vanaf het Isle of Skye: dun bevolkt, fraaie natuur, maar geen Astrid. Ja, Kerseborn vond haar laatste huisbaas, en die liet het huis van Roemer zien, in het doodstille gehucht Monkstadt. Daar leefde ze in gezochte eenzaamheid, ontving geen bezoek, zocht ook geen mensen op.

Gewaagd leven

Schreef wel, er zouden drie nieuwe manuscripten af zijn, maar was vertrokken, ‘met haar Perzische kat, laptop, rugzak en zichzelf’. Niemand wist waarheen.

Perfect. Maar nu is Roemer gevonden en de schrijfster zal aanwezig zijn bij de hommage die haar op vrijdag 22 mei in Amsterdam wordt bereid.

Dat mag een comeback heten. Spectaculair is al evenzeer de terugkeer van Nanne Tepper, ofschoon die zich in 2012 het leven benam. Vorige week zag bij de Statenhofpers zijn verhaal De psychologie van de constructie het licht, gevolgd door twee levendige brieven (duodecim@worldonline.nl; euro 29,50). Zomaar is Tepper terug, mét zijn eigengereide grappen, driedubbele verwijzingen en lyrische uitbarstingen. Zijn correspondentie met Geerten Meijsing gaat hopelijk volgen.

Zulke wederkomsten bewijzen dat een schrijver heel wel zoek kan zijn. Voorgoed onvindbaar zelfs. Maar weg is hij nooit.

[uit de Volkskrant, 16 mei 2015]

Enkele van de artiesten die op 22 mei zullen optreden:

Izaline Calister (2)

Izaline Calister. Foto © Michiel van Kempen

Pablo Nahar Michiel van Kempen (70)

Pablo Nahar, contrabassist, in de pauze tijdens een eerder optreden voor de Werkgroep caraibische Letteren. Foto © Michiel van Kempen

Sabrina Starke

Sabrina Starke. Foto © Mounir Raji

roel calister

Roël Calister

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter