De belevenissen van een muizenfamilie
door Marja Themen-Sliggers, Xaviera, Jaïr, Jamar
De belevenissen van een muizenfamilie en andere verhalen is het eerste boek van Joyce Pereira. Het titelverhaal is met zijn twaalf bladzijden het langste verhaal. Het boek is uitgevoerd in A4 formaat met een gekleurd omslag. De omslagillustratie is ook de enige plaat in het titelverhaal. Alle verhalen, zes in totaal, hebben één illustratie. Illustrator Rodney Vrede heeft deze keer geen heel vrolijke, heldere kleuren gebruikt, veel bruin-tinten, maar zijn tekeningen zijn leuk, aantrekkelijk, zoals gewoonlijk; een compliment dat hij mijns inziens verdient.
Slechts één plaat bij elk verhaal betekent dat er veel grote bladzijden zijn met alleen maar tekst. Een zee van letters op een A4-grote pagina. Niet bemoedigend voor kinderen. Zelfs Jaïr , toch een fervente boekenwurm, werd er door ontmoedigd: ‘Oma, ik ben er wel mee begonnen, hoor, met lezen, maar kijk eens naar die bladzijden…’, was zijn commentaar. Tijdens het voorlezen begon Jamar de muizen te tekenen; hij valt natuurlijk met zijn 5 jaar nog helemaal op de platen, de bladzijden met letters zeggen hem nog niets. Overigens zijn de bladzijden 11 en 12 omgekeerd en zitten er verderop in het boek, vooral in het verhaal ‘De zeemeermin’ vreemde spaties, ruimten in de tekst, die lijken op een alineaverdeling, maar dit niet zijn.
Het titelverhaal gaat over een muizengezin, vader, moeder en twee jongetjes, Lompie en Sjompie en twee meisjes, Miepje en Piepje. Ze wonen in een mensenhuis onder de kast, waar ze hun eigen huisje hebben ingericht. Aanvankelijk is de enige bedreiging de stofzuiger van de schoonmaakster, maar die stopt de stofzuigerslang gelukkig niet echt ver onder de kast waar de muizen wonen. Min of meer door de ondernemingslust van een van de meisjesmuisjes ontdekt de mensenfamilie dat er muizen in huis wonen en schaft men een kat aan. Dan wordt het gevaarlijk en besluit het muizengezin te verhuizen naar het berghok op het achtererf. De beargumentering van de voorgenomen verhuizing komt op mij een beetje vreemd over; het muizengezin wil de mensen geen overlast bezorgen, de mensenkinderen zijn zo lief en van meneer en mevrouw hebben ze ook geen last, ze zullen ze missen als ze naar het achtererf gaan. De kinderen hadden hier geen commentaar op. Wat hen en mij echter wel echt stoorde was dat moeder en vader muis onderscheid maken tussen hun kinderen; ze praten over hun lastigste kind, het meisje dat het meest ondernemend is. Zij wordt een keer in een kast ingesloten, terwijl ze erop uit is om een stuk kaas te pakken. Als het goed afloopt, wordt het haar niet in dank afgenomen, terwijl een van haar broertjes, die hetzelfde meemaakt, na zijn bevrijding uit de kast vol liefde aan moeders hart gedrukt wordt. Oneerlijk volgens de kinderen! Onpedagogisch volgens mij en dit had volgens mij eigenlijk niet mogen passeren in een uitgave van PCOS.
Het verhaal van ‘Alicia en de vogel met de gouden vleugels’ begint leuk, sprookjesachtig, en menselijk, over een prinsesje dat graag gewoon wil zijn, wil spelen en zich vuil maken, maar dan die prachtig mooie vrouw, een fee met blond haar en blauwe ogen??? die er aan te pas moet komen, en het verdere verloop van het verhaal over de boerenkinderen, die met prinses Alicia mogen spelen…. Het komt een beetje gezapig en moralistisch over. Voor ‘Het verdrietige beertje’ en de laatste twee verhalen, respectievelijk, ‘Liandro en Grando, de tijger’ en ‘Spikkeltje, het ondeugende konijntje’ geldt eigenlijk hetzelfde; het loopt allemaal té goed af, iedereen die ondeugend was wordt vergeven en de arme, zielige personages worden geholpen.
De belevenissen van een muizenfamilie en andere verhalen, Auteur Joyce Pereira, illustraties Rodney Vrede Jr., uitgave PCOS, druk Leo Victor, ISBN 978-99914-56-09-6
RSS
Facebook
Twitter
