Dat Kris Berry een naam is om rekening mee te houden is ruimschoots bewezen
door Gijsbert Kamer
Ruim een jaar na haar enthousiast door de radio opgepikte debuut-EP is er het echte album debuut van de van Curaçao afkomstige Kris Berry. Berry lost de belofte gemakkelijk in met zeer prettig in het gehoor liggende jazzy popliedjes.
Los van haar warme, soepele stem is het haar begeleidingsband die opvalt. Staande bas, gitaar, trompet en een enkel strijkje geven Marbles een weinig alledaags, aangenaam geluid. Gitarist en medecomponist Paul Willemsen laat zich een enkele keer gaan, zoals in het sterke Waiting For The Rain. Mooiste liedje is het melancholieke Always Or Never, dat het beste werk van Norah Jones in herinnering roept.
De tweede helft van Marbles klinkt iets plichtmatiger, alsof de ideetjes even op zijn. Het mag af en toe ter afwisseling van de vele midtempo nummers ook wel wat vlotter. Maar dat Kris Berry een naam is om rekening mee te houden heeft ze nu ruimschoots bewezen.
[Uit de Volkskrant, 11/04/12]
RSS
Facebook
Twitter
