Cobi Pengel – Rode linten
Hoe er in een mooi liedje, decennia geleden gezongen door Harry Belafonte, een verhaal kan schuilen. Het verhaal vinden we niet alleen tussen de regels, maar ook onder en boven de regels. Wie van het liedje houdt (u kunt het googelen), vindt met een beetje fantasie het verhaal. Ik zocht het, vond het en deel het met u.
Ze lag al in bed (dacht ik) en ik ging mijn kind nog even ‘welterusten’ wensen. Toen ik voorzichtig haar kamerdeur opende, bleef ik verrast op de drempel staan: ze lag op haar knietjes op de grond, haar devoot gevouwen handjes op de rand van haar bed, de ogen gesloten. Ze bad. Hardop. ‘Lieve Heer, voor pappa die zo goed voor ons zorgt alstublieft dit en voor mamma die zo lekker voor ons kookt alstublieft dat…, en voor mij Lieve Heer alstublieft een paar linten voor mijn haar, rode linten, Lieve Heer. Mijn pappa is het vergeten, krijg ik ze alstublieft van u, Lieve Heer?’
Ik schaamde me. Ze had er mij enkele malen om gevraagd. Ik had haar steeds afgescheept met ‘morgen schatje, morgen’. Maar nu zou ik er toch meteen achteraangaan. Vanavond nog. Misschien had ik geluk en vond ik nog een winkel die open was en rode linten verkocht. Ik wachtte discreet tot ze klaar was met haar gebedje. Nadat ik haar ‘welterusten’ had gewenst, ging ik meteen op stap. Natuurlijk was ik te laat. Alle winkels waren gesloten, de straten waren donker en leeg. Tegen beter in probeerde ik toch enkele winkels, rammelde aan deuren en ijzerwerk. Nergens een teken van enige activiteit. Ik zou tot de volgende dag moeten wachten. Wat had ik een spijt dat ik mijn kind zo aan het lijntje had gehouden. Doelloos dwaalde ik door de donkere, lege stad tot ik me realiseerde dat de nacht bijna voorbij was.
Ik haastte me naar huis. Ik kon het niet laten om nog even naar mijn kind te gaan kijken. Ze was nog niet wakker. Maar op het voeteneinde van haar bed ontwaarde ik in de zich reeds oplossende schemering niet ‘een paar’ waar ze om had gevraagd, maar een overvloed aan prachtige rode linten. Door het raam kropen voorzichtig enkele zonnestralen naar binnen. Ademloos keek ik toe hoe ze boven de steeds van kleurdiepte veranderende rode linten dansten: van lichtrood naar donkerrood…, van donkerrood naar lichtrood… de zonnestralen leken de linten tot leven te wekken… Het was een gezamenlijke, spectaculaire dans van zonnestralen en linten. Magische momenten die in mijn geheugen gegrift zullen blijven. Nooit zal ik wat ik die avond heb gehoord en gezien en de volgende ochtend heb gezien, vergeten noch de sombere nacht daartussenin. In de loop der tijd zijn het herinneringen geworden die ik koester.
Het ontwaken van mijn kind heb ik niet afgewacht. Haar gebed was verhoord, op wat voor raadselachtige wijze dan ook. Ik gunde haar de ervaring met wat voor mij magie was. Die momenten waren voor haar alleen. Ik had genoeg aan het overpeinzen waar toch die prachtige rode linten vandaan gekomen waren. Ik denk dat ik het nooit zal weten, al word ik honderd jaar.
Tekst van het liedje ‘Scarlet Ribbons’:
‘I peeked in to say goodnight./ Then I saw my child in prayer. /’…and for me some scarlet ribbons, / scarlet ribbons for my hair.’ / All the stores were closed and shuttered, / all the streets were dark and bare. / In our town no scarlet ribbons, scarlet ribbons for her hair. / Through the night my heart was aching. / Just before the dawn was breaking, / I peeked in and on her bed/ in gay profusion lying there/ lovely ribbons, scarlet ribbons, scarlet ribbons for her hair. / If I lived to be a hundred,/ I will never know from where, / came those lovely, scarlet ribbons, scarlet ribbons for her hair.’
Een kleurige Kerst
Van de redactie van de Ware Tijd Literair, 24 december 2022
Het jaar is alweer bijna ten einde. Een gevarieerde opbrengst aan boeken leverde ons mooie verhalen, prachtige gedichten en diepgaande studies. Vooral het slavernijverleden hield de gemoederen aardig bezig, zoals ook blijkt uit de brede productie aan onderzoeken. Helaas is de aanwinst uit eigen land beperkt en laat dat een aanmoediging zijn om ook hier in Suriname te kijken naar de periode van de slavernij en de uitwerking daarvan in de huidige tijd. Want er wordt veel geroepen, terwijl de kreten ook een onderbouwing moeten vinden in de bronnen. Deze oproep geldt niet slechts de nazaten van de slaven, maar ook die van de contractarbeiders. Er valt nog heel veel te schrijven, zodat de verhalen bewaard blijven.
Op deze kerstpagina een passend verhaal over rode linten van onze coryfee Cobi Pengel en velen onder ons zullen in stilte nagenieten van de indrukwekkende versie van Harry Belafonte, die dit lied zo bekend heeft gemaakt. Het brengt ons zeker in kerststemming.
Om in textielstijl te blijven, heeft Jerry Dewnarain een impressie gemaakt van Goma Weri, een boek over de koto, met o.a. een belangrijke bijdrage over de historische ontwikkelingen van Christine Henar -van Russel, die de zorg van het Koto -museum op zich heeft genomen. En anderen. En hoe het is om een koto te dragen. Feestelijk of juist plechtig. Altijd betekenisvol. Klik hier.
RSS
Facebook
Twitter
