Chemicus die alsnog componist werd
Ten slotte René Samson 1948-2019
door Erik Voermans
Het is mooi als een mens laat in zijn leven een tweede roeping vindt en zich daar met hart en ziel aan overgeeft. Het overkwam chemicus René Samson, die op zijn veertigste ontdekte dat hij wilde componeren en de daad bij het woord voegde. Na zijn pensionering, op zijn zestigste, kon hij zich fulltime aan de muziek wijden.
Samson, geboren in Paramaribo en van Surinaams-Joodse afkomst, studeerde scheikunde aan het Weizmann Institute of Science in Israël en vervolgens aan het Massachusetts Institute of Technology. In 1978 kreeg hij een baan bij Shell, waar hij tot 2008 werkzaam was. Vanaf zijn werkplek in de toren aan het IJ tegenover het Centraal Station kon hij over Amsterdam uitkijken. Daarnaast speelde hij fluit. Samson had les gehad van de gerenommeerde fluitisten Eleonore Pameijer en Hans van de Weijer. Het was een meer dan passionele hobby.
Op zijn veertigste begon de muziek nog krachtiger te roepen. Samson besloot compositieles te nemen bij Leo Samama en Klaas de Vries, die hem stimuleerden zijn eigen weg te volgen. Dat resulteerde in tientallen werken, geschreven in een meestal panchromatisch of vrij atonaal idioom, maar zonder strenge conceptuele of methodische grondslagen.
Hij schreef overwegend kamermuziek, maar ook opera’s. Daarvan kwam er een, Het Ware Geweld (2011), tot uitvoering, zij het in een bewerking voor kleinere bezetting, in 2014 in de Uilenburger Synagoge. Het laatste jaar werkte hij aan een nieuwe opera, We’ll never let you down, over het het leven van de celliste Jacqueline du Pré en aan de liedcyclus groet god, op poëzie van Eva Gerlach en Sasja Janssen. In 2014 kreeg hij voor Contrasting moods een prijs in Italië.
Vrijdag is René Samson overleden, na een hartstilstand terwijl hij door Amsterdam fietste. Hij was 71 jaar.
[overgenomen uit Het Parool, 15 juli 2019]
Lees hier het In Memoriam door Michiel van Kempen op deze site
RSS
Facebook
Twitter
