Charlotte Doornhein: De cultuurmakelaar onder de zon (1)
door Quito Nicolaas
Charlotte Doornhein heeft gedurende haar verblijf op Curaçao zich op verschillende manieren ingezet om de wereld van de kleine kunst en cultuur nieuw leven in te blazen. Ze is een geëngageerde vrouw die een bepaalde visie heeft van het eilandgebeuren en hoe dat anders moet. Doornhein weet haar concepten goed te verkopen, alleen de tijdsfactor en medewerking van anderen ontbreken nog. Charlotte Doornhein geldt – in een tijd dat iedereen naar nieuwe ideeën uitkijkt of oude recepten uit de kast haalt – als een innovator in het literaire landschap.
Op Curaçao heb je je naam gevestigd als bedenker van het concept en oprichter van het festival de Literaire Tippelzone. Hoe is dit idee ontstaan?
Naar de traditionele literaire café’s en literaire evenementen gaat een kleine elitaire groep. Ik wilde een festival voor iedereen maken. Laagdrempelig en goedkoop. Voor jong en oud. Voor de verschillende culturen die op het eiland leven. Verschillende literaire genres in vier talen op straat laten zien. Een festival waarbij je niet slechts naar literatuur kunt luisteren maar waar je in interactie literatuur in korte theatrale voorstellingen kunt beleven. Voor de auteurs was het ook bedoeld als podium; trots zijn op de Caribische literatuur en thema’s en dit uitdragen.
De Fundashon di Artista heeft de rol van katalysator in het culturele leven van Curaçao. Wat doen ze allemaal aan activiteiten en projecten?
Het festival de Literaire Tippelzone (LT) heeft drie jaar onder de paraplu van de Fundashon di Artista gedraaid op Curaçao in 2007, 2008 en 2009. Fundashon di Artista wil meer mensen in aanraking laten komen met kunst, een brug slaan tussen verschillende kunstdisciplines, tussen de verschillende eilanden van het Caribisch gebied en een podium bieden aan kunstenaars. Voorzitter Daisy Casimiri is een zeer bevlogen persoon. Zij kan het beste vertellen over de huidige activiteiten en projecten van de stichting.
Is voor de Caribische literatuur in Nederland ook een tippelzone weggelegd?
In 2008 heb ik daarover gesproken met de programmamanager van het literaire festival Winternachten in Den Haag. Gekeken of er een samenwerking tussen beide festivals kon ontstaan. Zij vonden het concept LT echter zo krachtig en op zich zelf staand dat zij voorstelden om ermee te gaan toeren door Nederland; in verschillende steden een LT. Dat was voor mij niet haalbaar om op te zetten. We hebben toen besloten om de LT een Caribisch festival te laten zijn van internationale allure met als thuisbasis Curaçao.
Wat zou men in Nederland anders moeten doen om de Caribische literatuur onder de aandacht van het grote publiek te brengen?
Vier wilde plannen:
1.Op middelbare scholen aandacht besteden aan de Caribische literatuur door het onderdeel van een leervak te maken. Caribische boeken op de leeslijst. Elke leerling verplichten tenminste één Caribisch boek te lezen.
2. Aansluiting zoeken bij leesclubs die in Nederland bestaan: Caribische boeken voorzien van kant en klare leesvragen en leesopdrachten bij deze groepen onder de aandacht brengen.
3. Meeliften met de populaire literaire pubquizzen die in grote steden opeens overal opduiken. Energieke Caribische auteurs op die avonden korte voordrachten laten verzorgen & vragen over Caribische boeken doorspelen naar de organisatoren van dergelijke quizzen.
4. Wat natuurlijk enorm helpt is als bij de actie “Nederland leest” een Caribisch boek uitgekozen wordt. Een paar jaar geleden was dat Dubbelspel van Frank Martinus Arion. Blijven lobbyen om in de toekomst nog een keer een Caribisch boek aan het grote leespubliek uit te kunnen delen tijdens Nederland leest!
Hoe kijk je nu – na terugkeer in Nederland – naar de kunst en cultuurwereld op Curaçao?
Mijn vijf jaar op Curaçao waren heel vormend voor mij. In Nederland is alles erg geregeld, dichtgetimmerd en bureaucratisch; ik ervaar het soms als beklemmend. Wat ik prettig vind aan de kunst- en cultuurwereld op Curaçao is dat je met een groep enthousiaste mensen om je heen prachtige en verrassende initiatieven op kunt zetten. Dat werkt heel erg inspirerend. Die spontaniteit en ruimte heb ik persoonlijk als auteur ook nodig om lekker te kunnen werken en mij prettig te voelen.
[wordt vervolgd]
[uit Caribe Magazine, 13 maart 2013]
RSS
Facebook
Twitter
