Charles Corsen – De duif
Laat mij even hier stil zitten
terwijl de havik op me loert.
Ze zijn de muur bij de hokken
aan het witten en mijn liefste
koert en koert!
Als dan de maan opkomt tussen
de verchroomde tanden van de haai,
tussen duim en eelt en de sterke kant
van de hand,
o. God, de krans rondom mijn hals,
een draai;
volk, ziet aan mijn lot,
ik bouwde een nest voor kerk en gebod;
ik vocht voor mijn liefste op de
tempeltoren;
ik at van het mais, van het vele van
het koren;
nog staan de veren glad om mijn nek,
nog voel ik in mijn hart een juichende
trek;
en ik wiek naar beneden naar een beter
land,
tussen duim en eelt,
en de kracht van een hand.
[uit De Stoep]
RSS
Facebook
Twitter
