Celestine Raalte – Sondongo/ Zonsondergang
Sori mi a tyori
fu mi kloru mi libi
so leki fa yu e kloru
loktu nanga liba
luku fa mi ati e grati gwe safri
leki den plana di mi no man ori
a wani grabu den faya lobi kloru
di yu e libi na tapu Corantijn-liba
den stari e poko kon wan fru wan
e panya so meni leti di mi ai
no man fu tyari
na munkenki e seyri e kibri e lafu
baka den skapu-worku a e pot’ ay luku
fa mi e feti mi srefi
granman-oso
mi e gi abra
mi wani gro fu tron
leki na dongo fu son.
Zonsondergang
Leer mij om kleur
in mijn leven te brengen
gelijk jij lucht en rivieren kleurt
stilaan glijdt mijn hart weg
als de golven die ik niet
vasthouden kan
wil het de vurige liefdeskleuren
grijpen
die jij schildert op de
Corantijnrivier
sterren treden dansend aan
één voor één strooien ze lichtjes
die mijn ogen haast verblinden
de maan glijdt voorbij
haar glimlach
verbergend achter schapenwolkjes
ziet zij toe hoe ik worstel met mijzelf
granman-oso[1]
ik geef het toch maar op
groeien wil ik en worden
als de ondergaande zon.
[Uit Celestine Raalte, Ma Awitya. Sranan gedichten met Nederlandse vertaling. Utrecht: Eigen beheer, 1977, p. 36-37.]
[1] Huis van de gouverneur, het paleis, maar in het kaartspel een full house, dus kaarten neerleggen
RSS
Facebook
Twitter
