Ruim twintig jaar geleden was ze een van de grondleggers van het Kinderboekenfestival Suriname. Ze... Lees verder →
Categorie: Kinder- en Jeugdliteratuur
Steun van leerlingen
Lizzy Lizard by Robin Boasman, an adventure in making new friends in St. Martin
Great Bay, St. Martin (June 16, 2013)—Lizzy Lizard by Robin Boasman is a “darling contribution to the children’s literature of the Caribbean,” said Jamie Alleyne, a learning and child development consultant in Dominica.
In Lizzy Lizard, little Lizzy leaves her sea grape tree house at the University of St. Martin (USM) because of a busy construction day on campus. Her walk takes her past the saltpickers monument, atop the Court House, and quickly turns into an adventure in and around Philipsburg, traditionally called Great Bay.
While on her happy trek, Lizzy meets endearing animal personalities such as Suzy Soldier Crab, Iggy Iguana, Missy Mongoose, and Pico Pelican. And “what an absolute delight to get the grand tour of St. Martin with Lizzy Lizard and her new friends!” added Alleyne in her review of the oversize hardcover book.
The colorful photo art illustrations in Lizzy Lizard further convey a sense of magic to places easily identified by boys and girls, ages 4 to 9, said Sample. The main photo plates are from the photography of Robby Cijntje.
Jamaican/Canadian author Garfield Ellis said that Lizzy Lizard’s courage and confidence to cross borders and meet others—regardless of size and other differences, represent a certain “Je ne sais quoi” that he experienced among the island’s people during the recently concluded St. Martin Book Fair. The award-winning novelist was the guest speaker at the Lizzy Lizard launch, attended by some 200 guests, said Sample.
According to the publisher, Lizzy Lizard will prove popular with confident independent readers; and with families who can spend time reading it together and seeing fascinating animals and places of St. Martin’s busiest city.
According to the publisher, Lizzy Lizard will prove popular with confident independent readers; and with families who can spend time reading it together and seeing fascinating animals and places of St. Martin’s busiest city.
Author Robin Boasman said that the storybook grew out of an assignment from instructor Rhoda Arrindell while she (Boasman) was pursuing her BA in education at USM.Lizzy Lizard is possibly the first book authored by a USM alumna. According to Boasman, “it is highly important for children to read, but children will more likely read when they enjoy and can relate to what they are reading. This is how the story of lizzy lizard came about.”
Robin Boasman is a mother, and a teacher at Sister Magda Primary School. Lizzy Lizard is her first book. The Rombleys’ BEO Studio designed Lizzy Lizard, the second children’s book designed for HNP.
Het vijfendertigste Kinderboekenfestival
door Els Moor
5 X 7 = 35! Zeven is ’n geluksgetal. Vijf maal zeven betekent dan veel geluk! En dat is zo: het vijfendertigste Kinderboekenfestival dat van 27 mei tot en met 1 juni gehouden werd in Paramaribo, bracht veel kinderen geluk, welzijn. En ‘welzijn’ is het thema van de afgelopen drie jaren dat nu afgesloten werd.
lees verder…Arduin op Kinderboekenfestival Paramaribo
door Hilli Arduin
Nieuws en foto’s van het Kinderboekenfestival in Paramaribo van ma. 27 mei t/m 1 juni. Kinderen lezen uit het boek van mij dat vorige maand verschenen is: Aboikoni. Ik vertel over de vlucht van Aboikoni van de plantage. Hijgend komt hij aan bij de oever van een rivier. Achter zich hoort hij de jachthonden. Voor hem stroomt de rivier waarin piranha’s met hun scherpe tanden zwemmen.
Vraag ik aan de groep:”Waarom is Aboikoni bang om in de rivier te springen?” Een jongetje dat helemaal vooraan zit, antwoordt terwijl hij mij met grote vastberaden ogen aankijkt en naar zijn kruis grijpt : “Den visie e go nyam eng coco..” (die vissen eten zijn ballen op) Klopt, want als je een boslandcreools jongetje bent, wordt je door je moeder op deze manier gewaarschuwd als je naakt in de rivier zwemt met je vriendjes. Foto’s met o.a. Vanessa Paulina de illustrator van mijn laatste 2 boeken. Vanessa is Arubaanse.
Opening Kinderboekenfestival Paramaribo
Van de Stichting Kinderboekenfestival ontvingen wij het volgende bericht. Het Kinderboekenfestival Paramaribo vindt dit jaar plaats van maandag 27 mei t/m zaterdag 1 juni. ’s Morgens is er steeds een programma voor de scholen. ’s Middags van 5 tot 8 en zaterdag van 9 tot 7 uur, zijn alle volwassenen en alle kinderen van harte welkom. Wij ontvangen u graag op het Kinderboekenfestival. Hierbij nodigen wij u uit voor de opening op maandagmiddag 27 mei om 5 uur.
Wij willen u ook uitnodigen voor de Voorleesdag die plaats vindt op dinsdag 28 mei. Dinsdagmiddag zal tussen 17.00u en 18.30u aandacht besteed worden aan Het Beloofde Boek, een project van Stichting Projekten om het (voor)lezen te stimuleren. Vervolgens zullen leesambassadeurs aan de gemeenschap worden voorgesteld. Leesambassadeurs zijn mediawerkers die het op zich genomen hebben om leerlingen van de lagere scholen te stimuleren, mee te doen aan de nationale voorleeswedstijd. Dit is in het kader van “2013, Jaar Van Het Voorlezen”.
Laudatio Miep Diekmann
Zondag 12 mei verleende de Haagse Kunstkring het erelidmaatschap aan de jeugd- en kinderboeken schrijfster Miep Diekmann (geb. 1925). In een feestelijk programma werd de schrijfster en haar werk geprezen, vooral haar betrokkenheid bij de Benedenwindse eilanden kreeg aandacht. De bevriende collegaschrijver Dolf Verroen sprak de lofrede – de laudatio – uit, die wij hierbij afdrukken.
 |
| Illustratie van Dick de Wilde in Diekmanns Marijn bij de lorredraaiers (1965) |
door Dolf Verroen
In de vijftiger jaren waren kinderen geen mensen maar wezentjes die je van bovenaf moest toespreken. Ouders waren zo ongeveer volmaakt en zeker in kinderboeken mocht je dat niet in twijfel trekken. Miep Diekmann heeft daar meteen een eind aan gemaakt. Ze ging niet op haar hurken zitten, maar trok kinderen overeind. ‘Zo,’ zei ze. ‘Nu zijn we in evenwicht.’
KENAU / Miep behoort tot het soort mensen dat gevraagd of ongevraagd altijd haar mening geeft. Het duurde dan ook niet lang of Annie Schmidt noemde haar: ‘De Kenau Simonsz Hasselaar van de kinderliteratuur.’
Miep schreef, zat in jury’s en commissies, hield lezingen en schreef artikelen om schrijvers en lezers er van te overtuigen dat er geen verschil is tussen kinder- en grotemensenboeken. Er is alleen verschil in kwaliteit. Een slecht kinderboek is hetzelfde als een slechte roman.
Misschien komt het door haar jeugd op Curaçao, dat weet ik niet, maar een bijzondere eigenschap van haar is dat ze altijd geprobeerd heeft werelden bij elkaar te brengen. Niet alleen in haar kinderboeken over Curaçao en in haar jeugdromans, maar ook door het coachen van Caribische schrijvers, door de Tsjechische literatuur naar Nederland te halen en door het opleiden en enthousiast maken van jonge talenten. Ze kon als een Kenau haar zaak verdedigen, liet zich door niemand in een hoek drukken en nam het tegen iedereen op, maar wie meent dat ze dat op een respectloze manier deed, vergist zich.
 |
| Miep Diekmann en Dolf Verroen © Foto Paul Combrink |
RESPECT/ Ik herinner me nog dat ik iets van haar geleerd heb, dat ik nog steeds bijzonder vind. ‘Als je een lezing houdt voor kinderen, kleed je dan zo mooi mogelijk. Dan zien kinderen dat je respect voor ze hebt.’ Het is geen bigot respect waar ze over spreekt. We moesten een keer samen optreden in een klas van een Middelbare Handelsschool of zoiets. Zo’n dertig opgeschoten jongens met weinig belangstelling voor boeken. Miep verscheen als een diva in een prachtig roodleren pak.
De jongens konden geen oog van haar afhouden en luisterden met overgave. Behalve één. Zo’n ziekerd die niet ophield. Wat Miep ook deed, hij bleef zijn koperen duit in het zakje doen. Tot Miep zei: ‘Weet je waarom hij zo’n grote bek heeft? Omdat hij zo’n klein piemeltje heeft.’
Ik hoef het effect waarschijnlijk niet te beschrijven. ‘Miep,’ zei ik naderhand. ‘Daar komt hij nooit meer overheen.’
‘Gelukkig niet,’ zei ze. ‘Zijn piemel wordt nooit groter, maar zijn bek wel kleiner.’
 |
| Leo Hamer overhandigt oorkonde aan Miep Diekmann © foto Paul Combrink |
MAATPAK / Even rigoureus was Miep toen ze mij in 1976 voorstelde samen naar Suriname te gaan. Natuurlijk wilde ik niet. Mijn toenmalige man was ziek, mijn boek moest af. Er waren talloze hindernissen. Miep probeerde ze allemaal weg te werken. ‘Als je geen geld hebt, leen ik het je,’ zei ze. ‘Als je het niet terug kunt betalen, zal ik je niet lastig vallen. Maar GA, ieder mens moet één keer in de tropen zijn geweest.’
Ik liet me niet overtuigen tot ze zei: ‘Blijf maar lekker thuis.. Denk maar dat de wereld bij jouw voordeur ophoudt.’ Dan ga je natuurlijk wél. Die reis was overweldigend, onbeschrijfelijk eigenlijk. Miep en ik samen in een prauw varend door de binnenlanden, begeleid door de tamtam die onze komst aankondigde. Miep die heel veel upper class bleek te kennen, waardoor wij overal werden uitgenodigd. Elke familie wilde om strijd een partij voor haar organiseren. Miep die met mij naar de Hindostaanse kleermaker ging – ik MOEST een pak laten maken – en tegen die arme man, die het al zo erg vond dat ze in de paskamer kwam, op haar Miepmanier zei: ‘En niet zo’n ruime gulp hè, er moet wat te zien zijn.’
 |
| Miep Diekmann met John Leerdam en Roos Leerdam-Bulo |
ZIJDE / Wij maakten ook een busreisje met overnachting. Haar kamergenote zei: ‘O mevrouw Diekmann, ik slaap zo slecht, ik hoop niet dat u last van mij heeft.’
‘Ik ook niet,’ zei Miep. ‘Want ik gooi je zo het ravijn in.’ De andere ochtend kwam ze gebroken aan het ontbijt. ‘Ik heb geen oog dicht gedaan. Mevrouw Diekmann heeft de hele nacht lopen spoken.’
En dan alle winkels die we afliepen om Thaise zij te kopen, die in geen jaren meer te krijgen was. ‘Weet ik,’ zei Miep. ‘Maar zo kan ik tenminste kijken wat ze wél hebben.’ En daardoor leerde ik een andere Miep kennen. Iemand die uren bezig was om cadeautjes te zoeken voor haar kinderen, neefjes en nichtjes. Voor iedereen van wie ze hield. Ik zag toen voor het eerst dat de betrokkenheid bij haar naasten, haar familie en vrienden, even groot was als haar betrokkenheid bij de literatuur.
Miep is trouw tot in de dood. Ze is een royale Kenau, ook in liefheid. Je weet hoe leuk een lid is, Miep, maar een erelid is beter. Het komt je toe. Je verdient een standbeeld.
[Ontleend aan Antilliaans Dagblad, 22 mei 2013.]
Teddy en Beertje en de Stichting Dierenbescherming Suriname
door Leontine Bansse-Issa
In de moderne Surinaamse samenleving is er nog veel behoefte aan informatie en voorlichting over de verzorging van dieren. Vooral de jeugd staat hiervoor open en het boekje Teddy en Beertje van Nowilia Tawjoeram- Sabajo doet dit op een leuke speelse manier. Het lettertype, de mooie, aansprekende foto’s en de printjes van hondenpootjes en botjes nodigen uit tot lezen.
lees verder…Miep Diekmann erelid van de Haagse Kunstkring
Op zondag 12 mei verleent de Haagse Kunstkring het erelidmaatschap aan Miep Diekmann. Miep Diekmann, de beroemde kinderboekenschrijfster, wordt voor het voetlicht gehaald in een feestelijk programma waarin haar werk en persoonlijkheid centraal staan. Vrienden, schrijvers, acteurs en kunstenaars zullen de 88-jarige vitale schrijfster in de Haagse Kunstkring komen eren. Natuurlijk komt zij ook zelf aan het woord en reken maar dat de maatschappij ervan langs krijgt.
Vanwege haar jarenlange, hechte band met de Antillen waar ze is opgegroeid, zal de tropische cultuur het decor vormen waarin de voorstelling zich afspeelt. Met zoete en hartige hapjes, drankjes en veel humor zorgen wij op deze moederdag in mei voor een heerlijke zondagmiddag met Miep Diekmann. Kinderen zijn welkom. En dat ze erelid van de Haagse Kunstkring zal worden, dat zullen we weten, daarom komen wij en lang zal ze leven, lang zal ze leven…. Kom Miep eren en feliciteren…
Zondag 12 mei inloop vanaf 15.30 uur, start programma 16.00 uur
Haagse Kunstkring
Denneweg 64
2514 CJ Den Haag
Tel. (070) 364 75 85 (woensdag t/m vrijdag 11.00-17.00 uur)
‘Lezen stimuleren in eigen schoolbieb’
door Mirte de Rozario
Oranjestad — Lezen krijgt steeds minder aandacht in het huidige digitale tijdperk en het leesniveau van kinderen wordt ook minder. Toch is goed kunnen lezen essentieel om goed te kunnen leren. Colegio Laura Wernet-Paskel wil haar leerlingen stimuleren om meer te lezen en heeft daarom een commissie opgericht met als doel: een eigen schoolbieb.
“Lezen is een fundamenteel aspect van onderwijs. Een kind dat lezen moeilijk vindt, zal merken dat leren daardoor lastig is en dat het volgen van de lessen in de klas moeilijker gaat.” Zo begint schooldirecteur Bernadetta Figaroa-Geerman donderdag een persconferentie in Renaissance Convention Center. De school en ook de oudercommissie willen graag dat leerlingen zo veel mogelijk rendement halen uit onderwijs. “En dat betekent dat we onze leerlingen meer moeten motiveren om te gaan lezen.”
Volgens de schooldirecteur zijn er diverse redenen waarom kinderen minder lezen. Ze noemt het huidige digitale tijdperk waarin we alles met computers, internet en elektronica doen. “Logisch dat kinderen minder lezen, we creëren zelf een omgeving waarin lezen minder aandacht krijgt.” Verder wijst ze erop dat de bibliobus niet meer naar de school komt. “Veel van onze leerlingen zijn geen lid van de Nationale Bibliotheek, omdat de openingstijden van de bieb niet aansluiten op de werktijden van de ouders en omdat er geen vervoersmogelijkheden tussen huis en bibliotheek zijn, waardoor ze er simpelweg niet kunnen komen”. Figaroa-Geerman wil echter niet de vinger wijzen naar kinderen en ouders en geeft aan dat de school probeert om met een structurele oplossing te komen om lezen te bevorderen. “We hebben een voorbeeld aan Fundacion Bon Nochi Drumi Dushi, die uitstekend werk verricht. Wij willen daarop aansluiten en een stap verder gaan.”
80.000 florin
Colegio Laura Wernet-Paskel heeft dus een commissie opgericht die werkt aan het realiseren van een eigen schoolbibliotheek. Voor het gebouw, de inrichting en de boeken is geld nodig, 80.000 florin. De commissie ‘Un Biblioteca pa Colegio Laura Wernet-Paskel’ organiseert daarom de komende maanden in ieder geval drie activiteiten die geld moeten opleveren: een wandeling op woensdag 8 mei, een bingo op vrijdag 7 juni en een gala-avond op zaterdag 7 september met medewerking van Robert Jeandor cu su Solo Banda Show en Delicious Band. En met het bekendmaken van deze gala-avond, die in Renaissance Convention Center plaatsvindt, is meteen duidelijk waarom de persconferentie ook daar in één van de zalen werd gehouden.
Steun van leerlingen
De commissie pakt de organisatie van de activiteiten niet alleen aan, ze krijgt steun van drie leerlingen: Sixto Vrolijk (9 jaar), Benjamin de Cuba (10 jaar) en Silienne Herman (12 jaar). Nog wat onwennig zijn ze er bij de persconferentie bij, maar ze worden door de commissie voorbereid om op radio, televisie en in de krant hun verhaal te doen en te vertellen dat zij graag beter willen leren en dat ze daarom de komst van een eigen schoolbieb steunen.
[uit Amigoe, 3 mei 2013]
Nieuw boekje Nowilia Tawjoeram
Een alleraardigst boekje over Teddy en Beertje geschreven door Nowilia Tawjoeram-Sabajo.
Het boekje gaat over twee honden, die door de vlooien op hun lijf gebaad worden, maar door verkeerd gebruik bijna de dood vinden. Een waarschuwing dus aan iedereen, lees de gebruiksaanwijzing eerst goed voordat u een medicijn gebruikt. Ook al gaat het om dieren.
Informatie over de verkoop van het boekje kunt u krijgen via info@nowilia.com
Nieuw boekje Ismene Krishnadath en Racquel Yhap
Het vierde boek in de Ram-serie is uit. De Ram-serie is een leesserie voor jonge lezers. Het nieuwe deel heet Ram maakt muziek. Op zondag komen tante Mona en oom Min op bezoek. Tante Mona is zangeres en oom Min is dirigent. Ze brengen een triangel voor Ram. Dan blijkt dat allerlei mensen uit de omgeving ook instrumenten hebben. Opa met zijn dhantaal, nichtje Afra met haar koebel en buurman Hendrik heeft een gong. Het wordt een vrolijk samenspel. De laatste twee bladzijden hebben invuloefeningen om het leesproces te oefenen. Kleurige tekeningen van Raquel Yhap.
Prijs srd 12,50. Verkrijgbaar in de Surinaamse boekhandels en bij Publishing Services Suriname. 520513 /8784120
Kinderboekenfestival Commewijne
Op woensdag 24 april wordt het Kinderboekenfestival te Nieuw Amsterdam, Commewijne geopend. Het thema van het festival is www.welzijn en de slogan luidt ‘Met mijn eigen idee werk ik goed mee, zodat ik zelf ook welzijn beleef!’ De officiële en feestelijke opening is van 17.00 – 19.00 in het openluchtmuseum te Nieuw Amsterdam. Het festival is open voor scholen en algemeen publiek op donderdag, vrijdag en zaterdag, zowel in de ochtend- als in de middaguren. Schrijversgroep ’77 heeft een stand op het festival en daar kunt u onder andere Irene Welles, Hilli Arduin, Sombra, Alphons Levens, Kadi Kartokromo kunnen ontmoeten.
Schrijversworkshop prikkelt fantasie kinderen
door Audry Wajwakana
Paramaribo – Op een speelse manier is een begin gemaakt kinderen creatief te leren. Met simpele zintuiglijke schrijfoefeningen werd hun fantasie geprikkeld. Trainers van de Schrijversvakschool Paramaribo hebben tijdens een tweedaagse schrijversworkshop kinderen een handvat geboden om hun vaardigheden verder te ontwikkelen.
Geblinddoekt
Met de zin ‘Ik heet … en ik vind schrijven leuk, omdat …’ beschrijven de kinderen waarom ze deelnemen aan de workshop. Na deze korte kennismaking wordt de jongeren voorgehouden dat ze geblinddoekt zullen worden. Met verschillende geurtjes verpakt in plastic zakjes gaan de trainers langs de neuzen. Enkelen trekken een vies gezicht bij een prikkelende aroma en weer anderen hebben wat tijd nodig om de geur te herkennen. De kinderen laten zich geen twee keer zeggen om de geur op hun blaadje op te schrijven. Deze oefening heette ‘Schrijven met je neus’.
“Door mijn zintuigen te gebruiken heb ik inspiratie gekregen om mijn bakkersverhaal te schrijven”, vertelt Don bij de evaluatie van de workshop. Aan het begin van de workshop gaf hij aan regisseur te willen worden. Een beroep waarvoor creatief schrijven zeker een vereiste is.
De nichtjes Suë (9 jaar) en Mezugia Creebsburg (10 jaar) geven ook aan hoeveel zij van schrijven houden. “Mijn nichtje schrijft vaker dan ik”, zegt Mezugia. De interesse komt volgens Suë door haar moeder die zelf ook schrijfster is. “Mijn moeder maakt vaak krabbeltjes in haar schrijfblok, die ik niet begrijp”, zegt Suë. Ze probeert van de krabbeltjes een verhaal te maken, wat niet altijd lukt. Vandaar dat ze meer schrijft over wat ze allemaal meemaakt en over prinsessen. Door de training heeft ze nu geleerd om ook over andere zaken te schrijven. “Het is niet moeilijk meer”, vult ze nog aan.
Fantasie
Naast de reuk, is het schrijven op basis van het zintuiglijk zien en horen geoefend. Als een soort wedstrijd rennen de kinderen de klas uit, om op zoek te gaan naar ‘een ding’ om over te schrijven. Bij de ‘oefening Horen’ is luide muziek afgespeeld, waarbij de jonge cursisten zonder hun pen neer te leggen aan één stuk door moesten schrijven. Deze oefening was voor veel van hen heel moeilijk.
Op de tweede dag van de workshop wordt een filmpje vertoond. De kinderen mogen aan de hand daarvan hun verhaal verder schrijven en dit aan de klas presenteren.
De trainers van de workshop zijn Urmia van Leeuwaarde, Ruth San A Jong en Celestine Raalte. Raalte vond het een leerrijke oefening voor de kinderen. “Sommige hadden een extra stimulans nodig. Maar moeilijk was het niet om het creatief schrijven uit de kinderen te halen. Want kinderen bouwen hun eigen fantasie op.”
[uit de Ware Tijd, 05-04-2013]
RSS
Facebook
Twitter
