door Bris Mahabier Hari Rambaran aan het culturele front in Paramaribo: Hari leert hawan doen... Lees verder →
Categorie: [Auto]biografie & egoducumenten
Vriendschap, opa als logé op Nieuw-Meerzorg en terug op Alliance
Fragment 4 van mijn opa’s biografie
door Bris(path) Mahabier
ik denk en schrijf
schrijvend denk ik
denkend schrijf ik
ja, denkend beschrijf ik
de herinnering, mijn herinnering…
Poëziefragment van Rovali (Roep Balak), 1993
1 Mijn beide opá’s ontmoeten elkaar
Mijn sociale ájá P. Debi (1897-1967) kwam (in 1921?) in contact met mijn biologische opá Antu Mahabier (1870-1928), die aan de Libanonweg (in Wanica) met zijn – in Suriname geboren – jonge vrouw en zijn zeven jonge kinderen, o.a. mijn vader (geboren in 1916), woonde.
lees verder…Frank Krake – Menthol
De rubriek Herlezen vraagt aandacht voor boeken die langer geleden zijn verschenen en de moeite van het herlezen waard zijn. Suggesties? Laat het ons weten via ons emailadres. Vandaag een stuk over Menthol uit 2016 van Frank Krake.
lees verder…De romantisering van ware gebeurtenissen
door Hilde Neus
In 2000 kwam de roman De man van veel van Karin Amatmoekrim uit. Deze is gebaseerd op het leven van Anton de Kom. De auteur heeft een korte periode uit dat bewogen leven gelicht en daar een geromantiseerde versie van bedacht. Het ging om een moeilijke periode: de opname van De Kom in een psychiatrisch instituut, omdat het geestelijk niet goed met hem ging. Dit is niet zo verwonderlijk, na alles wat hij had meegemaakt. De controverse ontstond, toen de nakomelingen van De Kom reageerden op deze roman. Want volgens hen was het echt niet zo gebeurd, als Amatmoekrim had beschreven.
lees verder…Pulloo Debi, mijn sociale ájá
Fragment 3 van mijn opa’s biografie
door Brispath Mahabier
1 Mijn ájá’s emigratiemotief: een klap?
Een deel van het Surinaamse verleden van mijn grootvader P. Debi, is zeker ook mijn geschiedenis. Deze beschrijving is absoluut geen fictie, maar een gereconstrueerde werkelijkheid. Als bouwstenen hiervoor dienen eigen feitenkennis, familievertellingen, enkele privédocumenten (een brief, een foto en een spaar- en familieboekje) en herinneringen uit mijn kinder- en volwassenjaren.
lees verder…Voor een vrij Suriname
door Alice Boots en Rob Woortman
De Surinaamse schrijver en verzetsstrijder Anton de Kom bleef lang vergeten, tot hij werd opgenomen in de hernieuwde canon van de Nederlandse geschiedenis. Het was De Koms levensdoel om de Surinaamse bevolking te bevrijden van koloniale onderdrukking.
Het volle leven van Otmar Buyne
door Michiel van Kempen
Bokser, atleet, huisarts, kinderpsychiater, oprichter van verschillende gezondheidsorganisaties, adept van de Lionsclub, schrijver van vijftien kookboeken: het is een vol leven dat Otmar Buyne – inmiddels 91 jaar oud – geleid heeft. Roy Khemradj wijdde er een boek aan: Kan niet bestaat niet; Het kleurrijke leven van Otmar Buyne.
lees verder…Antu Mahabier, mijn biologische ájá
Fragment 2 van mijn opa’s biografie
door Bris Mahabier
1 De eigen, bescheiden geschiedenis
aise zo
sarke glijden
ákhri sabdwan de laatste woorden
angurian men se uit de vingers
ant ke als een begroeting
swágat ner van het einde
(Uit de dichtbundel Ghunghru tut gail/
De rinkelband is gebroken,
Cándani, 1990)
Bij mij is er – helaas – geen sprake van ‘glijden’ van woorden, zoals in het bovenstaande poëziefragment van Cándani. Neen, de onderstaande tekst is het resultaat van moeizaam denkwerk, van het zorgvuldig aaneen smeden van oude en vage herinneringen van iemand die blijmoedig de tachtig nadert. Gelukkig laat mijn geheugen mij (nog) niet in de steek. Het zijn wel de ‘laatste woorden’, maar tegelijkertijd ook de eerste geschreven woorden over Antu Mahabier, onze ájá en náná (grootvader van vaders- en moederszijde). Meer informatie over deze opa heb ik niet en heeft misschien niemand.
lees verder…Bodil de la Parra: Het verbrande huis
Op 18 juni verschijnt het boek Het verbrande huis van Bodil de la Parra. Het is een persoonlijk Surinaams familieverhaal van de Nederlandse actrice en toneelschrijfster.
lees verder…Onbeschreven kleine verhalen van mijn ájá’s
Fragment 1 van mijn opa’s biografie
door Bris(path) Mahabier
1. Het verleden is voorbij, pluk de dag…
Op 5 juni herdenkt een kleine groep Hindoestanen (1) in Suriname en Nederland de Hindoestaanse immigratie in ons geboorteland en enkelen van hen herdenken ook – op hun eigen manier – de afschaffing van de Afro-slavernij op de Dag der vrijheden op 1 juli. Het leeuwendeel van de Hindoestaanse Surinamers herdenkt op geen enkele manier- thuis noch gezamenlijk in een openbare ruimte – de immigratie van de eigen groot- en overgrootouders. Dit jaar zullen er als gevolg van de Corona-maatregelen geen herdenkingsactiviteiten in Den Haag zijn.
lees verder…Chinto Erasmus’ herinneringen
Herinneringen hebben en kiezen welke te schrijven. Voor wie zijn ze de moeite waard? Chinto Erasmus (1912-1998) had besloten zijn herinneringen – in het Papiamento van Aruba – op te schrijven voor zijn kinderen en kleinkinderen. Zijn dochter Etty heeft de volgeschreven bloknoten uitgetikt voor de andere familieleden. Toen enkele taalkundigen er lucht van kregen, hebben ze Etty kunnen overhalen om de inhoud voor een algemeen publiek beschikbaar te maken. Zo is de autobiografie Mi memorianan, Aruba di antaño segun Chinto Erasmus vorig jaar (2019) gepubliceerd bij uitgeverij Charuba.
lees verder…
RSS
Facebook
Twitter
