door Audry Wajwakana PARAMARIBO – Stuart Robles de Medina was in de jaren vijftig, zestig... Lees verder →
Categorie: [Auto]biografie
José Capricorne: ‘Wij, de zwarten, zaten achterin de schoolklas’
door Danielle Pinedo
„Ik ben geboren in Otrabanda, een wijk in Willemstad, Curaçao. Mijn moeder was een mulat, haar vader bezat een plantage. Mijn zwarte vader was van eenvoudige komaf. Die combinatie zorgde ruim een eeuw geleden voor problemen op Curaçao. lees verder…
Perspectives on transnational life-writing
Op vrijdag 25 mei 2018 is er opnieuw een bijeenkomst van de Biography Expert Group. Deze keer met papers van Rosemarijn Hoefte (respondent Yvette Kopijn) en Paul Bijl (respondent Susan Legêne). Plaats: Universiteit van Amsterdam, Oudemanshuispoort, zaal C1.17. Aanvang 13.00 uur. lees verder…
Meer aandacht voor Medardo de Marchena
door Aart G. Broek
Vijftig jaar geleden, op 15 mei 1968, overleed Pedro Pablo Medardo de Marchena. Deze schrijver van uitdagend kritische teksten verdient aandacht. Een samenleving vaart wel bij tegenspraak. Het is nog wachten op een uitgave van zijn verzamelde teksten. lees verder…
Antilliaan tussen Turken en Zwarten
door Jelle Jeensma
In een grijs verleden heb ik het al eens gememoreerd: in mijn jeugd woonde ik als Antilliaan tussen Turken en Zwarten.
Meer dan eens brengt bij zo’n zin de innerlijk politieke censor een schrikreactie teweeg. Aan het woord ‘Antilliaan’ kleeft al lang een negatieve connotatie (‘Veel jonge Antillianen zijn messentrekkers’). ‘Turken’ wordt nu rechtstreeks in verband gebracht met Erdogan-aanhangers en ‘Zwarten’ is een benaming die je beter maar helemaal niet in de mond kunt nemen – op straffe van beschuldiging van discriminatie. Net zoals het gebruik van de aanduiding ‘negers’ ‘not done’ is. In de Verenigde Staten spreken ze van ‘Afro-Amerikanen’. lees verder…
Rebel en pionier; Albert Helman (1903-1996)
Rebel en pionier; Albert Helman (1903-1996) is de filmische vastlegging door Marieke Rodenburg van de 7de Caraibische Letterendag, over Albert Helman, 17 september 2016. lees verder…
Christine Otten – Ol’ Man River
‘Waarrom schrijf je over Amerikaanse zwarte mensen?’
Van het ene op het andere moment viel het gesprek aan de tafel stil en waren alle ogen op mij gericht, de enige witte in het gezelschap. We waren uit eten in een Italiaans restaurant in Grand Rapids ter ere van de achtennegentigste verjaardag van de moeder van Sharon, een goede vriendin bij wie ik een paar dagen logeerde voordat ik zou afreizen naar New Orleans. De vraag kwam van haar echtgenoot Melvin, professor African-American studies aan de universiteit van East Michigan. lees verder…
Afscheid Miep Diekmann
Op zaterdag 15 juli 2017 namen familie, vrienden, collega’s en lezers afscheid van Maria Hendrika Jozina (Miep) Diekmann (26 januari 1925 – 9 juli 2017) in het crematorium Haagse Duinen. Bij die gelegenheid sprak haar oudste zoon Matthijs Kamphoff een opmerkelijke rede uit. Pijnlijk genoeg moest de familie op 15 december 2017 afscheid nemen van Matthijs (11 februari 1949 – 10 december 2017).
lees verder…
De last van het verleden
Ornelio Martina: “Breek met dat verleden en met die haat. Richt jezelf op de toekomst. Vestig je aandacht op een daadwerkelijke betrokkenheid en liefde voor elkaar, ongeacht huidkleur en sociale afkomst ‑ een ideaal dat veel meer vruchten afwerpt voor jezelf en anderen.” lees verder…
Levensbeschrijvingen: Belemmeringen onderweg
door Aart G. Broek
Het vervaardigen van een levensbeschrijving is een traject met obstakels. Hoe gefascineerd de biograaf zelf ook mag zijn door de persoon op wie hij/zij zich richt, die fascinatie behoeft absoluut niet gedeeld te worden. Dat kan hinderlijke consequenties hebben. Financiële ondersteuning voor onderzoek, schrijven en/of de uitgave zal dan onder druk komen te staan. Het zich verzekeren van financiële steun is een fikse inspanning en dat behoeft niet tot gunstige resultaten te leiden. lees verder…
Ongestreken hemd, het levensverhaal van Lachmipersad Ramautar
Begin november is uit gekomen het boek Ongestreken hemd van Wonny Stuger. Het is het levensverhaal van de in 1941 in Suriname geboren Lachmipersad Ramautar. Kleinzoon van een Brits Indische contractarbeider, die zich in 1912 inscheepte in India, met een werkcontract voor 5 jaar op zak, om in Suriname uit te dienen. Hij is nooit meer teruggegaan. lees verder…
RSS
Facebook
Twitter
