blog | werkgroep caraïbische letteren
Categorie: [Auto]biografie & egoducumenten

Bodil de la Parra: Het verbrande huis

Op 18 juni verschijnt het boek Het verbrande huis van Bodil de la Parra. Het is een persoonlijk Surinaams familieverhaal van de Nederlandse actrice en toneelschrijfster.

lees verder…

Onbeschreven kleine verhalen van mijn ájá’s

Fragment 1 van mijn opa’s biografie

door Bris(path) Mahabier

1. Het verleden is voorbij, pluk de dag…

Op 5 juni herdenkt een kleine groep Hindoestanen (1) in Suriname en Nederland de Hindoestaanse immigratie in ons geboorteland en enkelen van hen herdenken ook – op hun eigen manier – de afschaffing van de Afro-slavernij op de Dag der vrijheden op 1 juli. Het leeuwendeel van de Hindoestaanse Surinamers herdenkt op geen enkele manier- thuis noch gezamenlijk in een openbare ruimte – de immigratie van de eigen groot- en overgrootouders. Dit jaar zullen er als gevolg van de Corona-maatregelen geen herdenkingsactiviteiten in Den Haag zijn.

lees verder…

Chinto Erasmus’ herinneringen

Herinneringen hebben en kiezen welke te schrijven. Voor wie zijn ze de moeite waard? Chinto Erasmus (1912-1998) had besloten zijn herinneringen – in het Papiamento van Aruba – op te schrijven voor zijn kinderen en kleinkinderen. Zijn dochter Etty heeft de volgeschreven bloknoten uitgetikt voor de andere familieleden. Toen enkele taalkundigen er lucht van kregen, hebben ze Etty kunnen overhalen om de inhoud voor een algemeen publiek beschikbaar te maken. Zo is de autobiografie Mi memorianan, Aruba di antaño segun Chinto Erasmus vorig jaar (2019) gepubliceerd bij uitgeverij Charuba.

lees verder…

Michelle Robinson Obama: Mijn verhaal (Becoming)

door Cobi Pengel

Niet lang geleden las ik in een krantenberichtje dat Michelle Obama (56) de prestigieuze award in de categorie ‘Best Spoken Word Album’ voor het audioboek van haar memoires Becoming heeft gewonnen. Dit was reden voor mij om opnieuw het boek te pakken waarover ik mij reeds lang had voorgenomen een artikel te schrijven.

lees verder…

Papa Koenders, een strijder voor het Sranan

Bespreking van Op zoek naar Papa Koenders

door Jerry Egger

Julius Gustaaf Arnout Koenders (1 maart 1886-17 november 1957) heeft een belangrijke rol gespeeld in het culturele leven van Suriname na de Tweede Wereldoorlog. Vooral op taalgebied was hij een strijder voor het behoud van het Sranan dat hij zag als een cruciaal aspect van het hele wezen van de nazaten van de slaafgemaakten.

lees verder…

‘Ik zie Joden en negers niet meer als bondgenoten in slachtofferschap’

Schrijver Ellen Ombre (71) veranderde van mening over slachtofferschap.

door Angela Wals

lees verder…

Van beleven naar overleven

Waarschijnlijk is dit de laatste J’aime Aimée die ik zelf kan uitgeven. Ik hoop toch op een wonder, dat ik veel langer kan blijven leven met deze dodelijke ziekte ALS. Weet je wel, zoals Stephen Hawking, de Britse natuurkundige die twintig jaar lang met ALS leefde. De wonderen zijn de wereld niet uit, dus wie weet. Mijn ziekte draaft maar door.

lees verder…

Levensreis van 55 tot en met 60 jaar

door Aimée de Lannoy

Tja, ik heb wel wat met die slavernijgeschiedenis. Mijn voorouders waren slavenhandelaren, slaveneigenaren en sommigen van hen zelf ook slaven. Tijdens het schrijven van het familieboek van mijn vader ben ik te weten gekomen hoe de vork in de steel zit. Het is zoals verschillende journalisten hebben geschreven: ‘Slaven deden zelf ook mee aan het systeem.’

lees verder…

Frank Martinus Arion krijgt biografie

Frank Martinus Arion (1936-2015), één van de belangrijkste Antilliaanse auteurs naast Boeli van Leeuwen en Tipp Marugg, krijgt een biografie. Deze Curaçaose schrijver werd in 1973 op slag bekend met zijn boek Dubbelspel, dat enkele jaren geleden ook werd verfilmd. Biografe Mineke de Vries plaatst Arion als hoofdpersoon in de veranderende samenlevingen van zowel Curaçao als Nederland en vervlecht in zijn levensverhaal een groot aantal historische gebeurtenissen.

lees verder…

Bigi Pan, op zoek naar zwarte ani, rode ibis, gele troepiaal en banabeki (in 2009)

door Carry-Ann Tjong-Ayong

De jongens duwen mij behoedzaam over de wankele, glibberig bemodderde steiger richting rivier. Af en toe zie ik door centimeters brede kieren het thee-met-melk-kleurige water onder mij en hoop dat mijn wielen
niet vast zullen lopen, zodat ik gelanceerd word. Mandje(Armand) die de leiding over deze excursie heeft, lacht mij geruststellend  toe. Wim slaat een dikke Coroniaanse muskiet dood op mijn arm. We zijn er eindelijk in geslaagd een touroperator te vinden, die mij in de rolstoel mee wil nemen naar Bigi Pan: Andy Lijkwan, met zijn reisleider “Oom” Cor Kluft.

lees verder…

Onbestemde belemmeringen

Helman Het eind van de kaart  

door Hilde Neus

Uitgeverij in de Knipscheer heeft van Helmans meest leesbare boeken herdrukt: Het eind van de kaart. In 1955 maakte de auteur een reis over de Marowijne. De eindbestemming was belangrijk, en die kon op de kaart worden aangewezen, maar de weg ernaartoe was minder voorspelbaar.

lees verder…

‘Nog een verdwaald blad uit de biografie van Albert Helman’

door Cornelia Oosterling

In zijn artikel ‘Verdwaalde bladen uit de biografie van Albert Helman’ in het themanummer over de Caraïbische letteren van Nieuw Letterkundig Magazijn, schrijft Michiel van Kempen: ‘Hoe hadden Juul Roggeveen en Albert Helman elkaar leren kennen? […] We weten het niet.’

lees verder…
  • RSS
  • Facebook
  • Twitter