Carry-Ann Tjong-Ayong – Zwervend door Gent
Den Turk
Zwervend door Gent kom je in het centrum langs de Korenmarkt. Op enkele meters van het Belfort bevindt zich sinds de vijftiende eeuw Den Turk, een gezellige bruine kroeg. Het is de oudste kroeg van Gent en als café vooral bekend om zijn whiskey, cognac en vooral zijn uufflakke of kop. Onder de vaste stamgasten in Den Turk bevinden zich de leden van de Gentse gemeenteraad. Al vele jaren komen de vertegenwoordigers van de Gentse burgers na de gemeenteraad uitblazen bij een ‘Strop’.
Ook wij hebben Den Turk met de Amsterdamse krulletter op de ruiten tot onze stamkroeg gemaakt. Vanuit onze erker in hotel Belfort hebben wij het volle zicht op dit gezellige bruine café, waar je ook heerlijk kunt eten. Naast hen zijn de hof van St George of Sint Joris, met roodgeruite tafelkleedjes en Karel V toch veel minder uitdagend. Vanuit de ruiten kun je bovendien regelmatig een bruidsgezelschap uit het stadhuis zien komen onder luid gejuich, applaus en handen vol confetti. Wij hebben heel wat jonge bruidjes in het wit kunnen bewonderen.
Gent heeft nog veel meer te bieden. Voorbij de Korenmarkt kom je langs het Belfort waar je tijdens de Gentse dagen de heldhaftige Klokke Roelant met zijn bronzen geluid kunt horen. Meteen begin ik te zingen:
Boven Gent rijst
Eenzaam en grijst
‘t Oud Belfort zinbeeld van verleden…..
Ik was zes jaar toen ik dit in Groningen op school leerde, toen wij daar een paar jaar met mijn ouders woonden. Pa specialiseerde zich tot chirurg en uroloog en na drie jaar mochten we weer terug naar Paramaribo, mijn dromenland.
Jaren later mocht ik met mijn broertje een bootreis maken naar Brugge en Gent. We zaten met een stuk of 20 kinderen uit Amsterdam en omgeving op een mooie motorboot en voeren door Vlaanderen, waar we in de grote steden aan land mochten. De stuurman lette er op dat wij tijdig weer aan boord gingen. Mijn broertje leerde er het baronesje, Mechteld van Hardenbroek van Ammerstol, de merengue dansen. Ze zal nu ook tegen de 80 lopen….
En nu ga ik met mijn Wim af en toe een paar dagen naar Gent, naar de Sint Baafs kathedraal waar we het drieluik Het Lam Gods bewonderen, telkens weer. Ook bezichtigen we de 161 typemachines van W.F. Hermans in boekhandel De Limerick. Boekhandelaar Gert Brouns heeft een restauratieplan opgesteld voor deze collectie en wij hebben een schrijfmachine geadopteerd. Twee gepensioneerde ouderen zijn al een paar jaar bezig met het opknappen hiervan en ieder jaar op 1 september hebben we een feestje op de verjaardag van Hermans. Dit jaar met een prachtige lezing over de onbekende Hermans door Peter, die 24 delen met Hermans werken uitgeeft.
Ik denk nog met weemoed aan Emmy Meurs, Hermans’ ‘eigen Emmy’ zoals hij zijn geliefde aanduidde, die uit Suriname afkomstig was en bevriend was met mijn nichten Toetie en Jetty. Haar broer Hans studeerde samen met mijn vader Frits en dat bezorgde mij de toezegging van een lezing voor de Groningse literaire faculteitsvereniging door de ongenaakbare W.F. Hermans en een plek in het eerste studentenparlement.
RSS
Facebook
Twitter
