Carry-Ann Tjong-Ayong – ik zag de foto van je graf
ik zag de foto van je graf
de letters toch nog duidelijk en leesbaar
maar gras en onkruid overwoekerden je tegelplaat
die ik mij niet herinner was het niet grijs en glad
toen ik na schooltijd op je steen te rusten zat?
het hele veld zag er onderkomen uit
alsof de dood hier niet meer werd gerespecteerd
is iedereen het rouwen dan verleerd?
mijn ouma rust nu meer dan 50 jaren in vrede
hier op de hof Nieuw Lina’s Rust
ik weet nog als de dag van gisteren dat ik je handen heb gekust
een meisje 13 jaren was ik toen
mijn ogen rood van lang vergoten tranen
mijn voeten sloften door het zand achter de baar
mijn ouma was niet meer, ik liet haar daar…
[Uit Carry-Ann Tjong-Ayong, Tropenwarmte kinderkou. Utrecht: Vice Versa, 2009, p. 18.]