blog | werkgroep caraïbische letteren

Briesende paarden bestormen bodo Commewijne

door Donovan Mijnals

Commewijne – Pang! Een shot dondert door de lucht en twee korjalen komen ogenblikkelijk in beweging. De botenrace bij de 64ste Bodoviering te plantage Rust en Werk ging zondag onder belangstelling van een schare bezoekers van start. Verschillende activiteiten staan op programma en mensen zijn er van heinde en verre op afgekomen. Zelfs enkele Franssprekende bezoekers willen dit evenement absoluut niet missen.

Gratis
Terwijl de reis dieper de plantage in – waar de rest van de festiviteiten plaatsvinden – wordt ingezet staat een man al klaar om iedereen te verwelkomen. “Aai a nyan dya, ala san gratis yere”, wenkt hij. Verderop is een vrouw er zorgvuldig over dat de massa inderdaad gevoed wordt. Zodra ze iemand met lege handen spot, wordt die meteen ‘bestookt’ met vragen of die van de Indonesische gerechten die in grote variëteit aanwezig zijn wil genieten.

Toch is de grote publiekstrekker de Djarang Kepang show van Young White Horse. Terwijl de dansers muzikaal ondersteund door diverse metallofonen en een trommel opkomen, worden de muzikanten door de Gambuh (leider) met een vloeistof besprenkeld. Als een meester hypnotiseur zal hij de dansers iets later één voor één in trance brengen. En eenmaal in ‘hogere sferen’ doen ze alles wat de leider maar wil.

Ondertussen heeft zich een menigte gevormd rondom de in fleurige kleding gestoken en kunstig opgemaakte artiesten. Op zelfgemaakte paarden en met een kroon op het hoofd voeren ze de culturele dans uit. Maar wanneer het tempo van de muziek wordt versneld en de Gambuh zijn werk heeft gedaan, veranderen ze onder luid geschreeuw en gegrom zelf in paarden.

Gillend
“Ik ben bang hoor, ik ga naar achteren.” Een klein meisje maakt zich haastig uit de voeten. Haar bijna profetische intuïtie legt het kind geen windeieren. De rest van haar vriendjes zijn blijven staan, maar stuiven iets later gillend uiteen wanneer een ‘paard’ zich al briesend en snuivend in het publiek begeeft. Maar ook enkele volwassenen deinzen angstig terug. “Een keer toen ik zes jaar was heeft een Djarang Kepang danser me tot naar huis achtervolgd”, knijpt een nerveuze vrouw er met benepen stem uit.
Toch is ook voor de kinderen wat leuks bedacht. Onder begeleiding van een clown doen ze allerlei spelletjes en een danswedstrijd. Maar het is opmerkelijk dat er kindvriendelijkere liedjes voor dat onderdeel uitgezocht konden worden. Want hoewel ze vrijwel zeker geen Portugees verstaan, isNa Baladavan Michel Telo een toch een ietwat te seksueel geladen nummer om er wat mee te doen voor kleintjes.

[uit de Ware Tijd,  27/08/2012]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter