Boeli van Leeuwen : Flensjes
door Klaas de Groot
Flensjes in Avila
Dit is de derde aflevering in de serie opduikende gedichten van Boeli van Leeuwen. En waar kan een gedicht van Van Leeuwen makkelijker opduiken dan bij het Avila Beach Hotel aan de Penstraat in Willemstad op Curaçao?
Het was de plek waar Van Leeuwen jarenlang hof hield of mensen aansprak om te zien wat voor wezen nu weer zijn pad kruiste. In 2012 zweefde de geest van Van Leeuwen nog steeds door de gangen en over de terrassen, merkte ik in november tijdens een bezoek. Voor de schrijver was Avila gewijde grond. Daar verwekte zijn grootvader en naamgenoot de vader van de auteur, zo vertelde deze ooit. Ook de familie aan de kant van de grootmoeder, de familie Maal, was direct betrokken bij het gebouw.
 |
| Avila Hotel. Foto @ Carlos Tramm |
Bij het Avila Beach Hotel [foto hierboven van de entree] hoort het gedicht ‘Flensjes’, dat een apocrief bestaan leidt in het boekje Met liefde behandelen, Hommage aan Boeli (Haarlem: In de Knipscheer, 2008) . Redacteur Aart Broek bundelde daarin bijdragen van diverse auteurs. Die bijdragen werden bijeengebracht toen Van Leeuwen door het Nederlandse Fonds voor de Letteren op zijn verjaardag, 10 oktober 2007, vereerd werd met een bescheiden oeuvregeld. De bundel verscheen begin 2008, kort na de dood van de schrijver op 29 november 2007.
 |
| Boeli van Leeuwen. Foto @ Klaas de Groot |
De grote man van het Avila en groot vriend van Van Leeuwen, Nic Møller, droeg een brief bij. Zijn stuk is een bewerking van een eerder gepubliceerde brief. De tweede versie draagt de titel ‘Vanuit Boeli’s Avila; (aan)gepast schrijven aan een vriend’. Een opvallend verschil met de eerdere versie is het feit dat de aanhef bestaat uit een gedicht van Van Leeuwen, althans een tekst gezet in strofen.
Het onderwerp is Boeliaans en de uitwerking in de tegenstelling ook. Het zijn van een lichaam tegenover het hebben van een lichaam, en dit gekoppeld aan ‘zwart’ en ‘wit’, met uitgesproken voorkeur voor de een boven de ander. De toon is lichter dan in de gedichten die eerder te lezen waren op het Caraïbisch Uitzicht: ‘In dit licht’ en ‘Patriarch met trio’. Het gedicht ‘Flensjes’ zou niet misstaan in Van Leeuwens Geniale anarchie. Dat wat in dit gedicht ‘gezien’ wordt, kan ook op andere plaatsen in het werk van Van Leeuwen worden waargenomen. Het beeld lag voor de schrijver niet ver weg. De flensjes vallen te meer op als ze vergeleken worden met de op Curaçao bewonderde rondingen.
Boeli van Leeuwen
Flensjes
Alleen de neger kan werkelijk dansen,
alleen hij woont in zijn eigen huid.
Blanken weten nooit wat ze met hun
handen en voeten moeten doen,
die horen niet bij hun lichaam.
Denk maar aan de billen als flensjes
in de bikini’s van de blonde moedertjes
op het blonde strand van Avila beach.
Tja, je zit erop
maar dat is dan ook alles.
RSS
Facebook
Twitter
Hierboven staat dat het gedichtje ‘Flenjes’ een apocrief leven leidde. Nog apocriefer is het feit dat het al in1991, als een motto, werd opgenomen in de verhalenbundel ‘ Kouwe kak in tropenland’ van cineast René van Nie. Die zal het van Boeli van Leeuwen gekregen hebben in de tijd da Van Nie bezig was met het scenario van de roman ‘Schilden van leem’ . In 1990 berichtte de Amigoe over de verfilmingsplannen en in 1992 meldde Van Nie, ook in de Amigoe dat hij op de ‘ centjes’ wachtte. Het scenario bestaat, de film (nog) niet.
(29 april 2015)