Boek over Spong: fascinerend leven komt niet helemaal uit de verf
Over Grootmeester Het kleurrijke leven van Gerard Spong van Gerlof Leistra en Patricia Jimmink
door Janny de Heer
Mr. Gerard Spong (1946) is een BN’er, regelmatig verschijnt hij op tv of werkt aan strafzaken die breed in de belangstelling staan. Zelf heeft hij ook een aantal boeken op zijn naam staan, thrillers gebaseerd op zaken waar hij als topadvocaat bij betrokken was. Nu is er een boek over hem geschreven door Gerlof Leistra en Patricia Jimmink.
Tijdens het lezen doemt de vraag op waarom heeft hij Grootmeester niet zelf geschreven? Hij is een rasverteller, heeft gevoel voor humor en schuwt af en toe een beetje stoerdoenerij niet in zijn woordkeuze. Hij is een redenaar waarnaar het prettig is om naar te luisteren en zijn teksten in perfect begrijpelijk Nederlands zijn boeiend geschreven.
Hij verscheen zelf in een praatprogramma om Grootmeester te promoten. Daardoor kreeg ik de indruk dat hij het zelf had geschreven maar dat bleek dus anders te liggen. Twee auteurs, Gerlof Leistra en Patricia Jimmink, hebben allebei ruime schrijfervaring. Ter gelegenheid van het feit dat mr. Spong 50 jaar in het vak zit waagden zij zich aan het kleurrijke leven van Gerard Spong, volgens de ondertitel. En dat is jammer.
Voor het boek spraken zij behalve de meester zelf, tal van mensen uit zijn omgeving. Volgens de uitgeverij Balans is het een fascinerend boek en wordt op boeiende wijze het geheim van een van de topadvocaten van Nederland ontrafeld. Daar zijn de meningen over verdeeld.
Zijn leven is fascinerend, boeiend, meeslepend maar de schrijfwijze zeker niet. Vaak is het niet helemaal duidelijk wie wat zegt, wordt de geïnterviewde geciteerd, is de meester ondertussen weer aan het woord of gooien de auteurs er zelf even een anekdote tussendoor. Ik heb menig keer een passage teruggelezen omdat ik niet begreep wie er aan het woord was. Uiteraard kan dit aan mijn leeskunsten liggen.
Het boek beschrijft een boeiende historie over een soms ongenaakbaar overkomend persoon maar die voor zijn naaste omgeving toch echt een mensenmens is. De gesprekken met mensen uit zijn omgeving laten een duidelijk en positief beeld zien hoe hij omgaat met zijn geliefden, familie, vrienden – bewust weinig – en collega’s. Al blijft hij een vreemde vogel die verjaardagen vergeet en als enige nog geen geboortecadeau aan zijn kleinzoon heeft gegeven. Het kind krijgt geschenken genoeg en beseft het niet, ik denk erover een spaarrekening te openen zodat hij later wat centjes heeft. In eigen bewoording weergegeven. In al zijn nuchterheid heeft hij natuurlijk volkomen gelijk en daarnaast… wat gaat het ons aan, de buitenstaanders? Dat hij opa is geworden dat doet hem wel wat!
Iedere lezer haalt het zijne uit Grootmeester. Vele gebeurtenissen kennen we al. Zijn seksuele geaardheid is meer dan bekend, en dat gaat alleen hem aan en zijn partners. Blijkbaar wil hij toch provoceren door aan te geven dat hij dol is op seks. Ook goed, weten we dat ook.
Zijn betrokkenheid bij de Decembermoorden is bewonderenswaardig. Hij heeft 8 december 1982 vrienden verloren en een tijd daarvoor is hij zelf met de dood bedreigd. In Paramaribo is hij uit zijn hotel gehaald en na ‘verhoor’ deed men het voorkomen alsof hij geëxecuteerd zou worden. Dat is een levensbedreigende ervaring die je niet zomaar loslaat. Wat ik dan mis in het boek is wat hij daar nou van vindt, pas decennia nadat de moorden zijn gepleegd komt een vervolging op gang, moeizame rechtszaken, de dader(s) worden veroordeeld, gaan in hoger beroep, de krijgsraad komt eraan te pas en nu nog in 2023 zijn we in afwachting van een hoger beroep.
Voor mij was het meest verrassend dat hij een neef is van Pim de la Parra. Paramaribo is een dorp wat dat betreft, zoveel bekende namen, Iedereen kent iedereen of is familie.
Pim stuurt zijn email connecties berichten over wat hem zoal bezighoudt. Dat betekent dat mr. Gerard Spong en ik vaak dezelfde mails ontvangen en dat vind ik nou leuk om te weten!
RSS
Facebook
Twitter
