blog | werkgroep caraïbische letteren

Bernardo Ashetu – Sneeuw

Sneeuw

‘t Was laat.
‘t Was diep in de winter
achter bij een bos kale takken.
De hond die huilde was
bijna dood en langzaam
vielen vlokken
langzaam en genadeloos wit.

Foto © Michiel van Kempen

[Gedicht komt uit een ongepubliceerde bundel in de nalatenschap van Bernardo Ashetu.]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter