Bernardo Ashetu – Marcel
Marcel
Hij liep op de punten van
lichte schoenen het dak af.
Zijn zeden waren verkwikkelijk licht.
Hij viel op rode stenen
bij helder winters weer
en niemand begreep de vreemde
pauw tijdens zijn dure begrafenis.
Alleen God.
En dit was de zoete Marcel.
[verschenen in Yanacuna, 1962; opgenomen in de Spiegel van de Surinaamse poëzie (uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 1995); ook verschenen als titelgedicht in het bundeltje Marcel en andere gedichten (uitgeverij Okopipi, Paramaribo 2002);ook in de bloemlezing Dat ik je liefheb (uitgeverij In de Knipscheer, Haarlem 2011); door Ashetu opgenomen in de ongepubliceerde bundel Tu-taf]
Creoolse begrafenis. Foto © Ranu Abhelakh
RSS
Facebook
Twitter
