Barbados literaire legende George Lamming overleden
door Hilde Neus
George Lamming (geboren op 8 juni 1927- overleden op 4 juni 2022) was een romanschrijver, essayist en dichter, de beroemdste schrijver uit Barbados en een van de belangrijkste romanschrijvers van het Caribisch gebied.
Elk van zijn romans is onderdeel van een zich voortdurend ontwikkelende visie die verband houdt met het veranderende politieke toneel in het Caribisch gebied, met zijn urgente problemen van politieke en psychologische dekolonisatie en met Lammings evoluerende begrip van de menselijke conditie. Hij was gasthoogleraar aan de afdeling Africana Studies van Brown University.
Lamming, van gemengde Afrikaanse en Engelse afkomst, werd geboren op 8 juni 1927 in Carrington Village. Hij ging met een beurs naar Roebuck Boys’ School en Combermere School. Aangemoedigd door zijn leraar, Frank Collymore, ontdekte Lamming de wereld van boeken en begon te schrijven. Voordat hij naar Engeland verhuisde, werkte hij van 1946 tot 1950 als leraar op El Colegio de Venezuela, een internaat voor jongens in Port of Spain, Trinidad. In Engeland werkte hij korte tijd in een fabriek en hij werd in 1951 omroeper voor de BBC Colonial Service. Zijn geschriften werden gepubliceerd in het Barbadiaanse tijdschrift Bim, onder redactie van zijn leraar Frank Collymore en de BBC-radioserie Caribbean Voices zond zijn gedichten en korte proza uit. Lamming las zelf gedichten voor op Caribbean Voices, waaronder enkele van de jonge Derek Walcott.
Lammings eerste roman, In the Castle of My Skin, werd in 1953 in Londen gepubliceerd en won de Somerset Maugham Award, aangeprezen door vooraanstaande denkers als Jean-Paul Sartre en Richard Wright, de laatste schreef de inleiding bij de Amerikaanse editie. Lamming werd vervolgens bekroond met een Guggenheim Fellowship en werd professioneel schrijver. Hij reisde veel en gaf les in de Verenigde Staten, het Caribisch gebied en Afrika. Vanaf 1967 was hij als writer-in-residence en docent aan het Creative Arts Center en het Department of Education verbonden aan de University of the West Indies, Kingston (1967-1968).
Hij was auteur van zes romans: In the Castle of My Skin (1953), The Emigrants (1954), Of Age and Innocence (1958), Season of Adventure (1960), Water with Berries (1971) en Natives of My Person (1972). Zijn essaybundel uit 1960, The Pleasure of Exile, was een baanbrekend werk dat de plaats van de West-Indiër in de postkoloniale wereld wilde bepalen, door Shakespeares The Tempest en de karakters van Prospero en Caliban opnieuw te interpreteren in termen van persoonlijke identiteit en de geschiedenis van het Caribisch gebied.
In mei 2011 kende de National Union of Writers and Artists of Cuba (UNEAC) hem de eerste Caribbean Hibiscus Award toe als erkenning voor zijn levenswerk.
[Bron: klik hier.]
In 2014 heb ik een lezing van Lamming op Barbados mee mogen maken, georganiseerd door de Barbados Museum Foundation. Uit deze presentatie bleek zijn grote belezenheid, die hij tentoonspreidde in het bespreken van culturele fenomenen in de landbouw. Hij sprak over de vele producten, hier en daar gelardeerd met een politiek uitstapje. Hij vertelde over de opmerkelijke verrijking van bepaalde politici (grote percelen als basis voor hun uiteindelijke fortuin), zonder enige reserve. Voor hem gold niet: ‘Ik noem geen namen’. Een uur lang sprak hij over allerlei zaken die gerelateerd zijn aan voedsel en eten. Van het verbouwen, de manieren van preparen tot en met de sociale aspecten die samengaan met eten en dubbele woordbetekenissen.
Premier Motley heeft bekendgemaakt dat Lamming een staatsbegrafenis krijgt, en dat hij herinnerd zal worden vanwege zijn typisch Barbadiaanse – maar ook Caribische – oeuvre, evenals zijn ‘typical hairdo’. Lamming liet zijn grijze haarbos groeien en maakte zich niet druk over het model van zijn afro. Alleszins een man naar mijn hart.
[dWTL, 10 juni 2022]
RSS
Facebook
Twitter
