Astrid H. Roemer – Voer voor scholieren
Antwoorden op vragen van twee scholieren in Nederland
Voor mij zijn drie presidenten opmerkelijk na 1982. VENETIAAN VAN DE NPS. BOUTERSE VAN DE NDP. CHAN VAN DE VHP. Het gaat om leiders van de grootste politieke partijen die Suriname ooit heeft gehad. Sinds de recente verkiezingen liggen de verhoudingen anders. De NPS en de NDP zijn schrikbarend geslonken en de VHP is de grootste partij geworden.
Jullie vraag is, wat ik vind van ex-president Bouterse en van de huidige president Santokhi. Het antwoord kan kort zijn. Ik vermoed dat beiden niet in staat zijn om van Suriname een welvarend land te maken. De geldmiddelen ontbreken en ook de geografische omstandigheden plus de ‘geringe’ bevolking maken het besturen van mijn geboorteland erg moeilijk. En dan heb ik het nog niets eens over de koloniale geschiedenis die nog steeds heftig doorwerkt. Komt nog bij dat de ‘betere helft’ van de Surinaamse bevolking definitief woont en werkt in Nederland. Ben ik echter in Holland dan beweer ik dat de ‘Moedigste Surinamers’ in Suriname wonen. Vooral onder Bouterse is hulp aan Suriname veranderd in ‘tegenwerken van Suriname’. En ook al probeert de huidige president de economie van het land weer op de rails te krijgen met verwijzing naar de lucratieve olievondsten bij de kust van Suriname: de verarming blijft toenemen en het volk wordt steeds meer ontevreden en onrustig. Suriname is het kleinste land van Zuid-Amerika en is welbeschouwd nog steeds een stuk amazoneregenwoud net als voormalig Brits-Guyana en het huidige Frans-Guyana. Ik vrees dat Suriname in de verre toekomst niet meer bestaat maar is opgegaan in een ander geheel. Misschien door het oerwoud opgevreten. Misschien door de oceaan overspoeld. Misschien ook opgegaan in een ander land dichtbij…
Wat ik vind van wat Nederlanders hebben gedaan met Suriname? Een makkelijk en voor de hand liggend antwoord is, dat Nederlanders in de zeventiende eeuw plantagegrond zochten voor het verbouwen van populaire tropische gewassen als koffie, suiker, tabak. Die grond vonden zij ergens in de schouders van Zuid-Amerika. De nomadische inheemsen wilden niet aan plantage-arbeid doen en zo is de zogenaamde nederzetting Suriname begonnen met trans-Atlantische lijfeigenen uit Afrika en na de afschaffing van slavenhandel en slavernij: met arbeiders uit Aziatische landen als goedkope werkkrachten. Uiteindelijk hebben de kolonisten Suriname verlaten omdat er niet veel meer te halen viel en wat achtergebleven is kan worden beschouwd als een ontredderd volk van nazaten van eeuwenlang mishandelde Afrikanen, grote groepen moslims en hindoes en Chinezen, Hollandse boeren en joodse vluchtelingen op een grondgebied dat hen weinig te bieden had. Er was geen sprake van een samenhangend volk noch van enig samenhangend politiek beleid. Kapitaal was er ook niet. Werkgelegenheid ontbrak. Het ontredderde volk moest alles opbouwen en helemaal bij nul beginnen. Nederlanders hebben het grondgebied Suriname ‘gesticht’ en Nederlanders hebben het verlaten. Het is NOG STEEDS moeilijk een goed bestaan op te bouwen in Suriname dat geografisch ongunstig ligt en ook nog verplicht is de Nederlandse taal te hanteren als enige op een Spaanssprekend continent. EN DE WORSTELING VAN SURINAAMSE INGEZETENEN IN SURINAME OM ER TOCH IETS VAN TE MAKEN GAAT MAAR DOOR SOMS MET BLOED ZWEET EN TRANEN
Wat ik vind van Nederland?
Ik heb er minstens veertig jaar met wisselend genoegen gewoond. Het is een strak georganiseerd land met een hoogontwikkelde bevolking. Een zeer rijk land met een mooi koningshuis. Een prachtig grondgebied helaas te dichtbij de open zee en deels onder de zeespiegel. Ik houd van het vrijgevochten volk daar en ik kom er nog steeds heel graag. Het is goed wonen werken studeren genieten in Nederland. Ja, zelfs en vooral voor Surinamers.
ASTRID H. ROEMER Paramaribo Suriname Maart 2022
RSS
Facebook
Twitter
