Astrid H. Roemer – SPOT that SCAR
Shadows follow me and the heart
won’t set me free sondro
tanpe.
En waar ik terugkijk is niets
noti-noti just
memories ala tra sani fadon
na ini presi sondro
gron.
Kijk naar de verte hoe toppen
opdoemen.
Het zijn bergen die nog nooit zijn
beklommen.
Restanten van herinneringen.
Schaduwplaatsen als gaten in de toekomst van anderen.
You must walk on your head to find
a doorway.
Some saying just eat
special mushrooms and crawl. Ay baya.
Schaduwen blijven als vlekken in mijn mind
hangen. Sonten a gersi leki na ju
tenapu na ini mi sribi presi fu luku
pe libi trowe me. Lach moi misi.
Thoughts of sorrow drifting me backwards to
places where our shadows hide. Het is
als sterrenlicht van verdwenen
gasgiganten die gedoofd
zijn lang terug.
Jij zeilt op mij af. Een samba. No wakti
tumsi langa. Gravity is bossy. No frede san o psa.
Alles is reeds gebeurd. Beweeg
gewoon mee. Ay baya. Come closer. Let us
melt together. Look behind and watch just that burning
shadow. Our hideaway. Forever. Altijd.
Sondro keba.
Astrid H. Roemer (1947, laureaat P.C. Hooft-prijs en Prijs der Nederlandse Letteren) probeert al ruim vijftig jaar taal te maken van wat zij ‘instabiele informatie’ noemt: dingen die zich niet makkelijk onder woorden laten brengen. In 2019 verscheen haar roman Gebroken Wit. In 2023 verscheen DealersDochter. Zij werkt aan een roman en aan nieuwe gedichten. Dit gedicht verscheen eerder in De Gids 2023/5, p. 25, en is hier herdrukt met toestemming van de dichter.
RSS
Facebook
Twitter
