Astrid H. Roemer – Hoe presidenten komen en gaan
Opgedragen aan decemberrouwenden
Dear Kamala Harris,
Het gaat goed met je. Wat ik lees online en beluister is erg hoopgevend voor de komende uitslag van de presidentsverkiezingen. Jij wordt de nieuwe wereldleider. En daarom neem ik de vrijheid om een openbare brief te schrijven aan je, zelfs zonder mij eerst voor te stellen. Ik hoor namelijk ook bij de wereld en als vrouw en auteur voel ik mij zeer betrokken bij de actuele geschiedenis.
Mijn stem kan ik niet uitbrengen voor je want een Amerikaanse staatsburger ben ik niet. Noch woon ik in het land dat jij zult gaan besturen voor de komende vier jaren en wellicht langer. Maar ik houd van Planeet Aarde en ik voel mij erg verbonden met de Verenigde Staten van Amerika. Reden? Er wonen daar miljoenen mensen die etnisch lijken op mij en veelal een specifieke geschiedenis delen met mij. Het is een verhaal van slavenhandel, eeuwenlange slavernij en onhandelbare ervaringen met racisme en discriminatie. Mijn geboorteland is Suriname, een erg klein grondgebied en voor velen niet beter bekend dan, een van de drie Guyana’s in het indrukwekkende Amazoneregenoerwoud van Zuid-Amerika. Ik heb begrepen, dat jouw vader en zijn familie een eigen geschiedenis delen als oorspronkelijke inwoners van het eiland Jamaica. Het voelt goed te weten dat ook jouw wortels reiken tot voorbij het Noord-Amerikaanse continent want je moeder is geboren in India en heeft als jonge vrouw voor Amerika gekozen waar zij je vader heeft leren kennen in academische kringen. Ik heb een koloniaal verleden dat vooral Europees is. Het Nederlands is mijn moedertaal en het grondgebied Suriname is door Nederlanders geconstrueerd. Slavernij, kolonialisme, onafhankelijkheidsstrijd enzovoort. Je kent dat. Met je ouders hebben je zus en jij vaak meegelopen in protestdemonstraties om de VRIJHEID van gediscrimineerde groepen op te eisen. Jij weet precies wat MENSENRECHTEN zijn en hoe die in het dagelijkse leven vorm moeten krijgen. Bovendien: “ERGENS IN JOUW HUIZEN WOONT IEMAND DIE IK LIEFHEB. IEMAND DIE IK LIEFHEB EN ZOLANG NIET HEB GEZIEN”. Regels uit een lovesong van de Nederlandse wereldburger Ramses Shaffy die zich dronken van verlangen droomde in Amsterdam!
Kamala Harris, jij ben het soort vrouw waar mijn aandacht onmiddellijk naar uit zou gaan, reeds bij de eerste ontmoeting. Je bent mooi, seksueel aantrekkelijk en welbespraakt. En je hebt als advocaat ook nog een staat van dienst die respect en bewondering afdwingt. Wat ik te weten ben gekomen van je intieme bestaan is eveneens bewonderenswaardig. Netjes en romantisch gehuwd met een gescheiden man die zijn kinderen heeft toevertrouwd aan je. En dan dit feit: de president van Amerika kiest jou uit om zijn Vice-President te zijn en draagt haast liefdevol zijn politieke macht over aan jou met het vooruitzicht en in het volste vertrouwen, dat jij en niemand anders, de meest geschikte persoon bent om de USA de toekomst in te besturen. Wat een eer! En sindsdien volg ik jou. En met steeds meer genoegen. Is dat alles voldoende reden voor een publieke ode aan jou? Niet helemaal. Ik ben zeventig plus en straalverliefd. Ja, echt. “ERGENS IN JOUW HUIZEN WOONT IEMAND DIE IK LIEFHEB. IEMAND DIE IK LIEFHEB EN ZO LANG NIET HEB GEZIEN.”
Ik slaap slecht. Ik weet mij geen raad met mijn gevoelens van weerzin met betrekking tot de actieve staat van de internationale politiek. Dat wij zoveel ongelijkheid in materiele zin kunnen verdragen wetend dat miljoenen medemensen daaronder lijden is erg genoeg, maar dat wij toekijken hoe miljoenen soortgenoten op de vlucht gaan voor oorlogsgeweld in de vorm van opzettelijke moordaanslagen is onbegrijpelijk. Ik dacht dat de 2de wereldoorlog de allerlaatste slachting zou blijven van mannen onder elkaar met als akelige bijkomstigheid het compleet vernielen van vrouwen, kinderen en hun min of meer veilige habitats. Maar nee. Ik zal niets opsommen. Ik heb er 50 jaren naartoe gewerkt met geschreven en gesproken teksten om jongeren te motiveren een ander politiek gedrag te kiezen om ‘tegenstrijdige belangen’ op te lossen, dan gebruik van destructief en bloedig geweld. En, tot mijn vreugde begon het erop te lijken dat nieuwe generaties het belang van de wereldgemeenschap en zorgvuldig beheer van deze planeet stelden boven narcistische behoeften en uitbuiting van mens en natuur. Met verbijstering heb ik toegekeken hoe aan jouw universiteiten weerzin tegen geweld zich heeft ontwikkeld tot een kracht die als lopend vuur ALLE ONRECHT zou kunnen vernietigen: wereldwijd! Met schaamte constateer ik dat ook LIEFDE VOOR DE MEDEMENS niet genoeg is om de schaamteloosheid van oorlogsgeweld te stoppen. Je weet wat ik bedoel, Kamala Harris. Ik kan niet slapen van Ukraine en Gaza en Palestina en Israel!
Recent zat ik in een auteursforum met twee jonge auteurs uit Angola en Zimbabwe. Het etnische en ander politiek geweld heeft het leven van hun familie verminkt. Ik weet niet wat geluk is, zei een van de vrouwen. En ook, kent ze niemand in haar land die gelukkig is. Gescheiden moeders uit oorlogsgebieden beweren hun mannen niet meer te willen spreken want de politiek drijft jonge vaders tot wanhoop en huiselijk geweld. En de moorden, de verminkingen gevoegd bij elk ander verlies! Wat geeft het als je de beelden niet meer kunt verdragen? Wat doe je als wereldburger wanneer politieke grootmachten wapens blijven produceren om mensen en hun cultuurerfgoed te vernielen? Mannen doden mannen onophoudelijk. Wij weten dat! En ook, dat zij moord en brand schreeuwen in jouw land, als een vrouw om een medische abortus vraagt! Jij, Kamala Harris bent geen man. Vrouw ben je. Ik reken op je!
Joe Biden heeft jou een erfenis toegekend die verschrikkelijk is. Soms weigeren zelfs erfgenamen wat hen wordt toegewezen. Jij hebt aanvaard wat aan jou is overgedragen. Een bruisend volk met een hartverscheurende politieke geschiedenis! Een wereld boordevol tegenstrijdige belangen met schijnbaar onblusbare vuurhaarden, krijg je van Joe Biden. Metaforisch gezien, is het is het als een echtgenoot die heeft gekookt en een smerige keuken achterlaat voor zijn vrouw! Een stereotypisch beeld dat wij kennen. Zijn gerechten smaakten op den duur niet zo goed maar zij zal de troep moeten opruimen! Ik weet dat je graag in de keuken bezig bent. Deze metafoor zul je begrijpen. En ik zal Joe Biden eeuwigdurend dankbaar blijven. Wat jij er ook van maakt, mevrouw de president!? Iedereen is trouwens blij dat een vrouw politieke wereldmacht krijgt. Miljoenen mannen zijn het geklungel van hun eigen soort zat. Soms overvalt wat vrees mij. Want je hebt geen voorbeelden. Misschien heb je die niet nodig. Eigenzinnig als je lijkt te zijn. En krachtig ben je! En rechtvaardigheid is de kern van jouw professie als rechtskundige.
Kosmologie is al langer dan vijftig jaar mijn innigste hobby. Ooit droomde ik dat een enorm ruimte gevaarte mij ophaalde. Aan het roer stond een vrouw. Er was een voorwaarde als een waarschuwing: eenmaal mee met haar zou ik never-nooit meer Planeet Aarde terugzien! Groot verdriet daaromtrent overviel mij en eensklaps was de mogelijke droomreis verdwenen. Wat deze droom mij heeft geleerd? EEN GEMISTE KANS KEERT NOOIT TERUG. Niet eens als droomwerkelijkheid. DAAROM KIES IK NU MET HART EN ZIEL VOOR JOU.
DEAREST KAMALA HARRIS, Ik probeer te vergeten waar je ouders vandaan komen. Ik heb lang genoeg zwart&wit&grijs moeten denken EN DOEN. Zodra jij aan de macht bent begint het tijdperk van MENSWAARDIGHEID. GELIJKWAARDIGHEID. MEDEMENSELIJKHEID. Want jij gaat ons helpen om te werken aan een BETER BESTAAN en niet alleen maar voor Amerikaanse staatsburgers maar voor iedereen. JIJ GAAT DIE SMERIGE KEUKEN die de Amerikaanse politiek is ORDELIJK MAKEN EN GEZELLIG. En als ik je toch iets mag toewensen behalve wijsheid, dan is het nog meer ontroerende charme en nog meer van je intelligente taalgebruik en gulle lach!
Astrid H. Roemer FALL 2024
RSS
Facebook
Twitter
