Ashanti-koning aangekomen in Suriname
De Ashanti-koning, Otumfuo Osei Tutu II, is aangekomen in ons land. De zestiende Asantehene zette vandaag in de vooravond voor de eerste maal in onze geschiedenis zijn voet op Surinaamse bodem.
De koning werd namens president Desire Bouterse verwelkomd door de vicepresident Michael Ashwin Adhin en de ministers Yldiz Pollack – Beighle (Buitenlandse Zaken), Mohammed Noersalim (Binnenlandse Zaken), Edgar Dikan (Regionale Ontwikkeling), Lilian Ferrier ( Onderwijs, Wetenschap en Cultuur) Stephen Tsang (Handel, Industrie en Toerisme). Ook de districtscommissaris van Para, Armand Jurel en Vijay Chotkan verwelkomden de delegatie.
De koning staat aan het hoofd van een veertig man tellende delegatie, die onder meer uit ondernemers bestaat. Gedurende zijn verblijf zal de koning behalve bloemenhulde bij drie monumenten ook verschillende activiteiten bijwonen.
Tijdens de viering van de onafhankelijkheid op zondag 25 november te Saramacca zal de Asantehene de eregast zijn van president Bouterse. Voorts zal hij vrijdag een lezing verzorgen bij de Anton de Kom universiteit.
[van GFC Nieuws, ca. 22 november 2018]
Otumfuo Osei Tutu II
door Stuart Rahan
Hoog bezoek dit weekend. Otumfuo Osei Tutu II, de Ashanti-vorst uit Ghana, komt onze herinnering aan drieënveertig jaar staatkundige onafhankelijkheid met goud opfleuren. Zijn gouden sieraden vallen namelijk het eerste op als Osei Tutu II op handen wordt binnengedragen. Hoort blijkbaar bij zijn status maar een extra indruk zullen de versierselen niet maken. Bij het zien van zoveel gowtu pranpran devalueert het edelmetaal tot kitsch; het neemt de status van de koning mee in zijn devaluatie. Gaat de Surinaamse president zich ook zo vol laten hangen zoals hij in yogasnit met de Indiase president zijn gelijkwaardigheid toonde? Zal mij niet verbazen.
Velen weten dat voor een groot deel onze voorouders geronseld zijn in West-Afrikaanse landen om tot slaaf gemarginaliseerd te worden. In Osei Tutu II (sinds 1999 koning van het Ashantirijk) zouden wij een stukje herkenning kunnen zien maar is de herkenning wel gerechtvaardigd? Wat velen niet weten of zelfs ontkennen is dat de Ashanti medeschuldig zijn geweest aan de trans-Atlantische slavenhandel. Zij verkochten ongehoorzame onderdanen en strijders van andere volkeren aan Nederlandse slavenhandelaren. Een mensonterende handel waar Nederland, onze kolonisator, een hoofdrol in speelde.
In april 2002 ging het Nederlandse prinselijke paar Willem-Alexander en Maxima (net getrouwd op 02-02-2002) op bezoek bij de Ashanti-vorst om de vriendschapsbanden van driehonderd jaar met het Nederlandse koningshuis te vieren. Het woord slavernij viel niet tijdens de ceremoniën. Begrijpelijk want een relatie vier je niet door over de mensonterende handel te praten. Ontkenning daarentegen valt slecht bij nazaten van slachtoffers. Als in Ghana wel wordt gesproken over de slavenhandel, dan doelen de Ghanezen met weerzin op het arme noorden dat beheerst wordt door de Ashanti.
Op audiëntie bij de Ashanti-vorst neem je traditioneel een cadeautje mee. Willem-Alexander en zijn gemalin Maxima namen maar liefst tien dozen jenever en whisky mee. Het meest opvallende cadeau was ongetwijfeld een zilveren replica van een driemaster, waarmee Hollandse kooplieden vroeger slaafgemaakten en goud gingen halen. De witte Nederlandse trots droop ervan af door deze vernedering van de nazaten.
De Surinaamse president merkte bij het aanstaande koninklijke bezoek op dat Suriname als klein land steeds belangrijker wordt in de wereld. Het gemak waarmee landen als China en Turkije hun invloedssfeer in Suriname kunnen consolideren dankzij het eenrichtingsbuitenlandsbeleid is illustratief. De president koketteert met de eenzijdige aandacht en vergeet in feite te melden dat hij ons land in de uitverkoop gooit bij deze landen.
Turkije is de zeventiende grote economie in de wereld met een bevolking van bijna tachtig miljoen mensen. Suriname is het zeventiende rijkste land ter wereld maar als je de twee economieën naast elkaar legt, krijg je het schaamrood op je kaken. Zelden is een wanverhouding zo illustratief geweest in een ongelijke relatie. Tegenover China valt elke verhouding weg. Suriname lijkt nu al op een provincie van het machtige China. Dus niks economische en politieke effecten tot wederzijds voordeel zoals de president beweert.
En als je denkt dat het bezoek van Otumfuo Osei Tutu II verder geen zwarte randjes heeft, duikt ineens een oude bekende crimineel op. Hans J., veroordeeld voor drugshandel, heeft de leiding van de commissie Viering 25 november. Ivan G. heeft zijn centen al opgestreken, nu mag een ander profiteren. Wat het bezoek van Otumfuo Osei Tutu II Suriname kost, is niet bekend. Dan hoe dan? O ja, de orga wil geen gelul in de media over de hoogte van het bedrag dat onttrokken wordt aan de Surinaamse samenleving. Ik kan u verzekeren dat het niet gering zal zijn. De Ghaneze vorst komt met een delegatie van veertig leden. Tel uit je verlies als je bedenkt dat Otumfuo Osei Tutu II ook geen excuses zal maken voor de slavenhandel van toen.
taknangami@live.nl
[uit de Ware Tijd, 22 november 2018]
RSS
Facebook
Twitter
