Antoine de Kom – Gedicht
ik wou zo graag dat jij met mij gelijke bent en blijft
al heb ik je geknecht tot slaaf mijn slaaf gemaakt
omdat je spieren hebt die voor mij werken en ik
wou zo dat je in mijn woorden past diverser dan divers
en kleurig al ontkleurd tot wat nu onze standaardporno blijven mag
het carnaval der burgers die zich dichters wanen en maar
blijven dromen van een land waar eeuwen slavernij
kunnen worden weggepraat en opgeheven tot een nieuwe staat
waarvan de nagalm net zo zoet is als het gieren van wie stierven
aan de zegen van gesel pekel spaanse bok en galg
naast tafels die verstikkend stinken naar zo’n dialoog
over de resten ingewanden drijvend in wat nat eenheid en erkenning lijkt:
de vanzelfsprekendheid van weer een pas gedolven graf
[Uit: Antoine de Kom, Demerararamen. Amsterdam: Querido, 2021.]
Klik hier voor een bespreking van de bundel.
Liefhebber van poëzie?
Ben je een liefhebber van gedichten? Abonneer je dan op de pagina Laurens Jz. Coster en dan ontvang je iedere werkdag een gedicht per mail. Dit levert prachtige werkjes op.
In de afgelopen week zijn er twee gedichten gestuurd van De Kom, maar wel van verschillende generatie.
Anton de Kom (1898-1945) is inmiddels heel bekend door zijn boek Wij slaven van Suriname. In 1969 verscheen van hem de dichtbundel Strijden ga ik (klik hier). Zijn werk werd herontdekt dankzij Surinaamse studenten. Het was ook in die tijd dat de Stichting tot behoud en stimulatie van Surinaamse Kunst, Kultuur en Wetenschap zijn gedichten uitbracht in de bundel Strijden ga ik. Deze regels staan ook bij het monument voor De Kom, dat in 2006 onthuld werd in Amsterdam. De bundel is nu te lezen op de DBNL en we komen hierop terug, evenals op het nieuwe werk van zijn kleinzoon Antoine de Kom.
[van de redactie van dWTL, 12 juni 2021]
RSS
Facebook
Twitter
