Antoine de Kom – als kinderen in uniform
als kinderen in uniform
die muisstil moeten wachten
op het schoolerf in hun rij
staan wij bewegingloze lijven
in de trein van roest die overgroeid draisine
is geworden en we rijden over spoor
dwars door het woud op weg
naar waar het leven even geen illusie is
maar werkelijk van hout of goud –
daarom is deze spoorlijn aangelegd
en niemand wist waarheen
zodat er nooit een einde komt
cicaden allang niet meer sjirpen
nu we stilstaan hier een lange nacht
doorwaken moeten tussen de overal
om ons heen joelende geluiden
van wat – naar zal blijken –
iets is waar we niet meer aan hadden gedacht:
achter de bomen bruist een onafzienbaar
groot schoolplein vol kinderen die door droog zand
en fel zonlicht buitelend baden in stofgoud
shrinivási 80 jaar
Uit: de lieve geur van zijn of haar. amsterdam/antwerpen: em. querido’s uitgeverij bv, 2008
RSS
Facebook
Twitter
