Annemarie Estor – Waar zul je het wrijven
I
Het gras, je grist een handvol uit de berm,
waar zul je het wrijven? In mijn zij,
waar de motten al zo lang op schrikken wachten,
of dicht je er de gaten in je sleetse lakens mee?
Ik zal de mezen uit mijn liezen bevrijden,
de zwermen anijsvogels uit mijn oksels.
Ze zullen in de bomen getuigen
van onze late middag, een van de laatste.
II
Leer je me eindelijk Chinees te breien,
zal ik doeken weven om je rimpels te bedekken?
Deze avond wordt niet kil,
maar tropisch, met schimmen uit het tuinhuis.
De ananas zal ons weer eens kleverig maken.
Je hakt de schubben af, kijk, een kroon van hoorn.
Ik zal als aren op het roggeveldje zijn,
zo zacht dat ik er bijna niet meer ben,
misschien ben ik er ook niet.
Alleen mijn vrolijkheid
in de kleur van felle vissers,
in de kleur van jouw nieuwe zwembad.
III
Niemand zat in het bad in het gras,
dat verdorde voor het augustus was.
Ook tussen de lakens zwom niemand,
we visten niet en kleefden niet.
Je kroonde me met ingedroogde schillen.
Alleen mijn mezen kleefden in jouw bed.
juli 2010
Voor de website van Annemarie Estor, klik hier
RSS
Facebook
Twitter
