blog | werkgroep caraïbische letteren

Anne Huits over Ton Wolf

door Anne Huits

Het beeld van de eerste ontmoeting met Ton staat me nog helder voor de geest. Hij woonde met zijn gezin in de Bijlmer. Hij stond bij de boekenkast, geen toeval, en was bezig met het ordenen van boeken, natuurlijk.

In die tijd, veertig jaar geleden, werkte hij in de reclamewereld. Zijn team won een prijs met de campagne ‘Giroblauw houdt van jou’. Van hem zou je dat niet horen. Als je klop, klop, klop, hoorde, was het nooit Ton die zichzelf op de borst sloeg.

In de reclamewereld viel er zeker in die tijd veel geld te verdienen. Maar geld was geen drijfveer voor Ton. Hij keerde die loze sloganwereld de rug toe om te gaan studeren. Met goede resultaten, uiteraard, maar geen enkel resultaat gaf hem het vertrouwen dat hij een volgend tentamen ook zou halen. Mede dankzij hem heb ik de stap naar de universiteit ook durven wagen en mede dankzij hem heb ik mijn studie kunnen afronden.

We hadden veel gemeen bleek langzamerhand, de Achterhoek, waar we allebei waren geboren, een katholieke opvoeding waar we allebei afstand van hadden genomen en de liefde voor schrijver Gerard van het Reve.

Ton wilde alles altijd voortreffelijk doen en vaak lukte dat. Hij fotografeerde en deed dat uitstekend. Hij ging met zijn gezin op vakantie naar Polen en sprak binnen de kortste keren een aardig woordje Pools. Hij schafte een computer aan en werd een gewaardeerde gesprekspartner voor computerdeskundigen. Als hij zwom waren het keurig dertig baantjes in een perfecte schoolslag.

In 1985 vertrok ik naar Suriname. Ton kwam op vakantie met zijn vrouw en ruim een jaar later verhuisden ook zij naar dit ‘gezegend land’. Hij werd leerkracht Nederlands op Lyceum II. Als je Ton in die tijd vroeg hoe gaat het, antwoordde hij druk, moe, of druk en moe. Op Republiek waar we toen vaak kwamen zat hij altijd met een stapel correctiewerk op zijn knie. Consequent de woorden tellen van een opstel en daarna met zijn rode potlood fouten onderstrepen en commentaar leveren.

Het woord ‘helpen’ stond vet en onderstreept in zijn woordenboek. Het zou interessant zijn alle mensen die hij heeft geholpen met hun huiswerk, hun brief, hun scriptie, hun werkstuk of dichtbundel in Thalia te verzamelen. Dat wordt een volle bak. Er was maar één woord dat niet voorkwam in dat woordenboek: het woordje ‘nee’.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter