Angelle Lueanne Stamper – rouwverbod
braaf draagt hij de kist
van zijn vader aan een arm
en aan de andere het tere lichaam
van zijn gebroken moeder, van zijn nek
hangen zijn vrouw en zijn huilende kinderen
hij stikt en kraakt bij elke stap
met lood in de schoenen
maar breekt niet
dat mag niet
ik huil net als mijn vader,
onbedoeld, ongewild, in geheim,
in stilte, in de auto, radio op luid,
in de badkamer alleen
wat vragen we dan toch van een man?
rouwverbod
RSS
Facebook
Twitter
