Angela Davis: aftrap van een volle week

Tekst en foto’s van Anja Meulenbelt

De aftrap van een volle week, met Angela Davis en Gina Dent, die er voor zijn overgekomen uit de VS. Tropenmuseum, een passende omgeving, dit eens koloniale museum. Vijfhonderd mensen in de zaal, en wachtlijsten. Het is al lang geleden dat Davis in Nederland was, iemand uit de zaal kan het haar precies vertellen: 16 jaar geleden en 25 jaar geleden. Zo’n bijeenkomst als deze had toen niet gekund, zegt Davis.

En ook al zijn het moeilijke tijden, er is nog zoveel white supremacy, zoveel islamofobie, we moeten onze overwinningen vieren. Ze noemt de namen van de andere veteranen die ze kent: Gloria Wekker en Philomena Essed. Dat Angela Davis zo razend populair is, is niet alleen omdat ze het vol heeft gehouden, ze wordt binnenkort 75, maar omdat ze de de leiding neemt in het verbinden van al die thema’s die zo belangrijk zijn.
Het gaat niet alleen om feminisme, als we het hebben over racisme mogen we de opgekomen islamofobie niet vergeten, we zijn ook tegen antisemitisme. We mogen al die mannen niet vergeten die in de gevangenis zitten. Ze noemt de transmensen, feminisme hoort ook ‘transinclusive’ te zijn. Nawal Mustafa, een van de andere spreeksters, heeft een foto meegenomen uit Somalië, waarop vrouwen staan te demonstreren voor de vrijlating van Angela Davis, toen zij in de gevangenis zat. Het laat zien dat solidariteit ook internationaal is, zegt Davis. Toen in Ferguson de opstand uitbrak, het begin van Black Lives Matter, waren de Palestijnen de eersten die zich solidair verklaarden. De roep van de Palestijnen om rechtvaardigheid is net zo belangrijk als die tegen de apartheid destijds, en we mogen ons niet wijs laten maken dat mensen die opkomen voor de Palestijnen zijn antisemiet zijn – er zijn te veel joden die ook voor de rechten van Palestijnen opkomen. Alle verandering begint met een kleine groep, die marginaal lijkt, en van daar uit begin je het grotere verhaal te begrijpen. Dat hebben we van het feminisme geleerd.

Solidariteit is belangrijk, zei Davis. ‘Het begint vaak met ‘affinity’, de verbondenheid met mensen die zijn als jij. Ik begrijp dat mensen het nodig hebben om andere mensen op te zoeken die op hen lijken, waarbij ze zich thuis kunnen voelen, maar ik zou hier niet zitten als er geen wereldwijde solidariteit was toen ik in de gevangenis zat. Waarvan we leren dat het ook belangrijk is om om te komen voor mensen die niet zijn als wij”.
Het was een prachtige avond, het is toch heel bijzonder om de vrouw die ik al zolang volg, en van wie ik alle boeken in mijn kast heb staan in het echt mee te maken. Ik sla nu alles over wat de anderen zeiden, Wayne Modest, Olave Basabose, Gina Dent, Flavia Dzodan, Nawal Mustafa, Joy Mariama Smith, Hodan Warsame.