Anansi-schrijvers keren zich tegen Paul Middellijn en LM Publishers
Onlangs bracht LM Publishers een nieuwe verzameling Anansi-vertellingen uit, maar de schrijvers ervan kunnen zich totaal niet vinden in hoe de uitgever en redacteur Paul Middellijn zijn omgegaan met hun verhalen. Nadat de auteurs hun exemplaar hadden ontvangen, kwamen zij met de navolgende verklaring:
Paramaribo, 17 juli 2017
Verklaring inzake publicatie Anansi 2.0
•Dat door de bewerking de vertelstructuur van de verhalen ontwricht en daardoor veraf staan van de authenticiteit en opzet van de auteur zoals die bedoeld waren.
•Fictie, korte verhalen, kenmerkt zich door de directe introductie van de plot en geen ellenlange inleidingen in vertelstijl. Deze zijn geschikt bij het vertellen, niet voor het lezen en dus ook niet voor een leesboek.
•Er is geen consequente spelling en grammatica in Sranantongo woorden gehanteerd. Boy ipv bo In het eerste verhaal: pagina 1: ”Efu mi no man kisi yu no wan sma e kisi yu mi o sori yu “(er staat: ‘if mi no man kis yu nowansma e kis yu m o sur yu!’. In het hele boek zijn er passages met Sranantermen met een inconsequente schrijfwijze. Bij het schrijven van Sranantongowoorden dienen die in geïsoleerde vorm gespeld te worden. Samentrekkingen zijn bij de uitspraak en mogen alleen bij uitzondering in poëzie en liedjes gebruikt worden. Bij fictie worden de woorden volgens de taalregels van het Sranan geschreven. Daarnaast zijn er soms dubbele klinkers gebruikt en dan weer niet.
•Woorden in een andere dan de hoofdtaal geschreven tekst behoren cursief geschreven te worden. Alleen bij Engelse termen is dat toegepast, maar niet bij de Srananwoorden. Voor een niet-Sranansprekende persoon is het, ondanks dat er een verklarende woordenlijst is, niet direct te vinden. Het in cursief plaatsen duidt aan dat het woorden zijn die niet in het Nederlands of een andere taal zijn geschreven.
•Woorden zijn gebruikt die een totaal andere lading geven en niet passen in de schrijfstijl van de auteur en het verhaal(in Benen sluiten!Happen!: reet ipv billen).
•Zo is de gender van het personage bij een verhaal veranderd, terwijl wij dat juist het eigentijdse vinden, waar vrouwen en meisjes een inhaalslag maken op de gelijkwaardigheid die niet in verhouding is. In hetzelfde verhaal is de politiek erbij gehaald en zelfs fondsen van de overheid die niet gestort zijn. Dit is afkeurenswaardig.
•Wat de schrijvers verbaast, is dat de redactie daarover niet is gevallen. Het is daarom jammer dat de laatste versie na redactie van LM Publishers, na de bewerking van Paul Middellijn,verteller, niet zonder goedkeuring van de schrijvers is geschied. Er was autorisatie gegeven op de eerste redactionele wijzigingen. Dit is niet juist. De Schrijversvakschool Paramaribo is toentertijd gevraagd ( vanwege haar expertise als het gaat om onderwijs in fictieverhalen schrijven), advies te geven bij de verschillende genres in dit project, wat dan ook is gebeurd.
•Zoals de verhalen zijn geschreven kun je amper nog de stijlen van elkaar onderscheiden. Zo is het tussenwerpsel boi, in de meeste verhalen opgenomen. Dat was in de originele verhalen nimmer het geval en is uitermate storend. De lezer krijgt de indruk alsof één persoon de verhalen heeft geschreven.
•De kenmerken voor orale literatuur zijn vooral verhalen die zich LENEN voor het vertellen. Dit wil echter NIET ZEGGEN dat ze ook in die vorm geschreven worden. Dat is voor het moment van het feitelijke vertellen of de voordracht. Schrijvers zijn daardoor hun authentieke ‘stem’ kwijt. Dit is niet het debuut waar ze achter staan.
•De witregels tussen de alinea’s zijn erg storend voor het optisch beeld en geven een verhakkeld beeld bij het lezen. Witregels hebben vooral de functie om andere scènes, tijdsprongen en handelingen van personages in het verhaal aan te geven.
•Verder zijn kenmerkend in orale verhalen: veel dialogen, de tegenwoordige tijd, de directe vorm, zodat de lezer zich een beeld gaat vormen en zich in de actualiteit waant. De orale literatuur leunt om die redenen dan ook dicht aan tegen theaterteksten. Pas wanneer er verteld wordt, kan de gebruiker het verhaal vertellen zoals die dat wil.
•Om bovenstaande redenen zal de Schrijversvakschool overgaan tot het publiceren van een digitale versie (e-book)van een eigen boek met de oorspronkelijke verhalen.
•Aangezien de copyrights bij de schrijvers liggen en zij geen contract hebben van LM uitgevers, zal de Schrijversvakschool de verhalen publiceren met autorisatie van de auteurs die hebben meegedaan aan de cursus.
•Tot slot is Anansi 2.0 niet geschikt, als wij de schrijfconventies nagaan, voor het gebruik als literair/lees boek. Een kort fictief verhaal bestaat uit: een plotaankondiging, personagevorming, dialogen die de ontwikkeling van het conflict weergeven, de climax en dan de afbouw, al dan niet verrassend.
Schrijversvakschool Paramaribo
Anansi 2.0. Bewerkt door meesterverteller Paul Middellijn. Peter Sanches (coördinatie). Volendam: LM Publishers, 2017. Verhalen van Dijon Denswil, Miriam Symor, Anyra Hamar, Marny Vogelland, Rita Tjien Foh, Cherrie Partoredjo, Angelique Locher-Schaap, Hanny van de Lande, Michaela Lew en Ashanti.
RSS
Facebook
Twitter
