Anansi nu officieel Erfgoed
Op zaterdag 8 oktober 2016 is Anansi officieel toegelaten tot het Immateriaal Cultureel Erfgoed van Nederland. De twee mannen die zich daarvoor bijzonder hebben ingespannen, Jean Hellwig en Wijnand Stomp, ondertekenden de officiële certificaten.
Cineast Jean Hellwig heeft zich met zijn website Anansi Masters sterk gemaakt voor het vastleggen van tal van Anansi-vertellingen in drie continenten: Zuid-Amerika, Afrika en Europa. Wijnand Stomp heeft als “Mister Anansi” zijn levenswerk gemaakt van het brengen van Anansivertellingen in een modern jasje op tal van podia aan beide zijden van de oceaan, en ook in boekvorm.
Jean Hellwig, links, en Wijnand Stomp, rechts, poseren trots na de ondertekening van de certificaten waarmee Anansi officieel toetrad tot het Immaterieel Cultureel Erfgoed van Nederland.
De officiële toetreding van Anansi tot het Nederlands Erfgoed gebeurde in de Openbare Bibliotheek Amsterdam met een programma waarin vertellers Roland Colastica, Wijnand Stomp en Hilli Arduin de show stalen, met vaart en persoonlijke expressie.
Roland Colastica opende de vertelreeks.
Pablo Nahar – door presentatrice Christa Toppenberg (met een enge spin op haar felrode jurk) “Pedro Nahar”genoemd – begeleidde hen op zijn contrabas. Jerry ‘Kno’Ledge’ Afriyie bleek duidelijk een vanwege zijn Ghanese afkomst uitgenodigde gast in het programma, die echter van professioneel vertellen geen kaas heeft gegeten. Hij koos van alle tientallen, zo niet honderden Anansi-vertellingen nou net hetzelfde verhaal dat Wijnand Stomp vlak daarvóór had verteld, met een langdradige inleiding en zonder de spettering die zo’n vertelling moet hebben. Spoken-word-artist Insayno stak zijn nek uit met een geïmproviseerde rap op wat er die middag te zien was geweest; hij kwam met enkele gewiekste woordspelingen.
Spoken-word-artist Insayno
De organisatoren van het gebeuren hadden misschien onderschat hoe groot het aanwezige aantal kinderen was. Gevolg: teveel officiële taal met allerlei termen waaraan de kindertjes die op Anansi zitten te wachten, totaal geen boodschap hebben. Dat leverde veel geroezemoes op. Maar ach, in huize Anansi is het ook altijd één dyugu-dyugu.
MvK
RSS
Facebook
Twitter
