Ambassadeur Kanhai mishandelt ex-partner
De Surinaamse ambassadeur gestationeerd in India, Aashna Kanhai, heeft zich op donderdag 23 januari schuldig gemaakt aan mishandeling in het openbaar. Het slachtoffer, tevens ex-vriend O.A., deed aangifte bij de politie ter zake mishandeling en belaging.
[uit Dagblad Suriname, 25-01-2014]
Mindshift
door Iwan Brave
Ashna Kanhai benoemd en beëdigd tot ambassadeur in India. Ashna, dochter van Irvin, advocaat van de duivel, die het ‘8 decemberproces’ zo potsierlijk mogelijk loopt te rekken ten faveure van president Bouterse, hoofdverdachte maar altijd grote afwezige in het proces. Wat een inteeltbenoeming. En dan verwijt Bouterse zijn coalitiegenoten dat ze niet in staat zijn een bepaalde ‘mindshift’ te maken.
Wat is dan die mindshift? vraag je je in gemoede af. Leuke meid hoor die Ashna en ongetwijfeld een verdienstelijke strafpleiter; zo vader zo dochter. Maar wat hebben in godsnaam haar capaciteiten als strafpleiter te maken met een diplomatieke topfunctie in India? Wat hebben wij, puur zakelijk bekeken, in godsnaam in India te zoeken? Hier is duidelijk sprake van een snoeppost. Net als de ambassadepost in Jakarta, die is vergeven aan Amina Pardi, levenspartner van Paul Somohardjo. Lekkere jaren eng etnisch snoepen op rekening van de toch al uitgeknepen Surinaamse belastingbetaler.
En laat me meteen er achteraan gooien: een Surinaamse ambassade in Ghana zou eveneens vergooid geld zijn. Alleen maar omwille van cultureel emotionele symboliek. Als klein land moet Suriname spaarzaam zijn en is een ambassade pas interessant als je significant economisch of personenverkeer hebt met dat land. Of als je echt visiebeleid erop loslaat. Dan hebben we het niet over dat clichépraatje dat India een afzetmarkt van ruim één miljard zielen vertegenwoordigt. Dat zijn van die ‘potentie’-verhalen waarvan we al dertien in een dozijn hebben. Ik vrees dat Suriname eerder overspoeld zal worden met vele malen goedkopere producten uit India. Zoals we nu overspoeld worden met inferieure Chinese en Braziliaanse makelij. Suriname doet er beter aan eerst zelf binnenlandse productie goed op gang te krijgen. Het feit alleen al dat je de vrouw van je coalitiegenoot bombardeert tot ambassadeur en nu de dochter van je vrijpleiter, zegt genoeg over hoe weinig serieus we onze kansen moeten zien op die miljardenmarkten. We gaan er hooguit ons handje ophouden voor een beperkte ‘creditline’. Niet langer bedelen bij de voormalige kolonisator maar elders. Mooie mindshift. Geloof me: wij mogen dan zogenaamd een ‘culturele band’ met die landen hebben, maar andersom ervaren zij het beslist niet zo. En ach, wat zegt ‘diaspora’ in een globaliserende wereld.
Eveneens verspild geld is de peperdure ambassade in Parijs– toe maar; nabij Champs Élysées met uitzicht op de Eiffeltoren en de Arc de Triomphe. Omdat we zogenoemd “meer op hebben met Frankrijk dan met Nederland”, wordt mindgeschift beweerd. En wel vanwege de ruim 500 kilometer grens met Frans-Guyana. Dus zijn we ‘buurland van Frankrijk’. Tuurlijk. Ben blij dat ik niet in Suriname ben opgegroeid, anders zou ik deze BS ook nog voor zoete koek slikken. Ik zie al die Fransen zich wenkbrauwfronsend afvragen: “Sûrinaim, jamais entendu parler, où est-ce?” Ik hoef dit natuurlijk niet te vertalen, neem ik aan, aangezien we zoveel meer met Frankrijk op hebben.
Suriname verbreedt zijn scope, heet het. Ik heb echt te doen met al die mensen die geloven dat we onder Bouterse daadwerkelijk een mindshift ondergaan en dat we ons bevrijden van onze enge koloniale oriëntatie. Al die Surinamers die daar aan de Noordzee zo fel ageren tegen Zwarte Piet, ondergaan een vergelijkbare (des)illusie. ‘Zwarte Piet is racisme’; klinkt niet echt bevrijd. Bovendien een onware stelling. Zwarte Piet is folklore. Heerlijke pepernoten, veel cadeautjes, gebonk op de deur en dat je hart vol verwachting klopt of het allemaal in die ene schoen past. Maak je niet druk; hoe harder je schreeuwt, des te meer je jezelf identificeert met Zwarte Piet en als zodanig etaleert.
Snoepposten en Zwarte Piet: wij Surinamers zijn kampioen in het verkwisten van kapitaal en kostbare energie. Ik ontving van mijn neef via email een ‘petitie tegen Zwarte Pieten-viering’. Ik mailde terug: “Hebben jullie niets beter te doen? Kom Suriname opbouwen.” Met al zijn hebi’s. Maar ja, dat vergt een echte mindshift.
[van de site van Radio Tamara, 22 november 2011]
RSS
Facebook
Twitter
