Amaisa wint!
door Els Moor
Het Surinaamse Kinderboekenfestival in Albina van 28 februari tot en met 2 maart was een groot succes. Alles liep gesmeerd; er waren veel kinderen van scholen uit Albina, Moengo en dorpen in de omgeving en vooral: de kinderen waren enthousiast en deden goed mee met de activiteiten. Ze durfden ook meningen te geven naar aanleiding van de inhoud van verhalen en boeken. Dat laatste komt door de goede voorbereiding. Stagiaires van het Albert Cameron Instituut (kweekschool ) waren de laatste weken in Albina en Moengo en werkten daar in scholen aan leesbevordering via activiteiten met kinderboeken en aan de voorleeswedstrijden. De kinderen werden dus dichter bij boeken gebracht. Een mooi initiatief van de Stichting PCOS.
De kinderen van de scholen van Albina en omgeving hebben ons belangrijke dingen geleerd. Zo mochten kinderen die dat wilden in de stand ‘Lees je wijs!’, waar de Surinaamse kinderliteratuur lag uitgestald en activiteiten met boeken gedaan werden (veel voorlezen en praten erover), op een flap aangeven wat ze zelf het leukste of mooiste boek vinden. Vierenzeventig kinderen hebben dit gedaan. Welk boek, of welke serie, heeft de meeste ‘stemmen’? De allereenvoudigste serie: Amaisa gaat eten, Amaisa gaat baden en Amaisa gaat op bezoek heeft de meeste: 10; daarna komt de gedichtenbundel van Orlando Emanuels’ Popki patu 1 met 5. De Amaisaboeken geven naast paginagrote, duidelijke tekeningen zinnen waarin woorden voorkomen die met het thema te maken hebben, dus eten, baden of reizen naar een ander dorp. De boekjes vormen de neerslag van het project ‘Vroege taalstimulatie’ dat in negen dorpen aan de Boven-Suriname werd uitgevoerd voor moeders van heel jonge kindertjes, zodat die kindjes via hun moeder de schooltaal al een beetje kennen als ze naar school gaan. Bovendien waren vooral de groepen uit dorpen aan de Marowijne dol op het boek Okorié en Agambé van Sherida Sabajo, ook een eenvoudig kinderboek over twee jongens uit twee dorpen aan één rivier in het binnenland, het ene inheems, het andere marron, die verdwalen in het bos en elkaar vinden. We moeten hieruit weer concluderen dat veel kinderen houden van boeken waarin ze hun eigen wereld herkennen, die een combinatie bieden van kijken naar illustraties en lezen van eenvoudige zinnen die de eigen omgeving weergeven. Voor kinderen voor wie de schooltaal een probleem is, zijn zulke boeken ideaal, maar ook voor hen die beginnen met het lezen van boeken. Je moet altijd met alles ‘klein beginnen’.
Voor de muloleerlingen van de hogere klassen is de bundel Carrousel van Marylin Simons een eye opener. Leerlingen die vaak vreemde Hollandse boeken moeten lezen, die plotseling hun eigen emoties herkennen in hun eigen Surinaamse Nederlands. De eerste zin van het verhaal ‘Witte lelies’,dat ze prachtig vinden, luidt: ‘Ronny heeft me nooit geschijnd.’. Als je het verhaal voorleest, gaan dan al alle hoofden omhoog en lachen ze!
RSS
Facebook
Twitter
