Als slavin geboren
[Bespreking van Marian Hoefnagel: Als slavin geboren]
door Sharah-If Winter
Shani was pas veertien jaar toen ze met een heleboel mensen van haar dorp in Afrika naar een betere plek liep om te leven. Dat had het dorpshoofd ze beloofd. Door het bos trokken ze naar een nieuw thuis. Na dagen door het bos gelopen te hebben, kwamen ze bij een groot water terecht, waar al velen voor hen waren overgestoken naar een nieuwe wereld. Wel werden ze vastgebonden en de witte mannen schreeuwden tegen hen.
Shani werd op de markt verkocht aan de meester van de plantage Pais en Vree. Op de boot waarmee ze naar de plantage moest, deden de mannen hen voor hoe ze moesten roeien. En als ze het even verkeerd deden, werden ze geslagen en als ze gilden van de pijn werden ze weer geslagen. Ze wilde daarna nooit meer op een boot. Op de plantage Pais en Vree was Shani veldslaaf. De suiker die de slaven verbouwden, ging naar Europa, en de boten kwamen dan weer met nieuwe slaven. Veel andere mensen op de plantage spraken een andere taal. De laatste woorden die Shani in haar eigen taal hoorde waren van Diallo, die afscheid van haar nam.
Dertig jaar later kijkt het verhaal naar Shani, intussen Oma Shani. Haar oude geliefde van haar dorp, Diallo, werd verkocht aan de plantage aan de overkant en verdronk in de rivier. Dat had ze gehoord, want het nieuws ging als een lopend vuurtje door het dorp. En zo zou zij zichzelf dood maken om samen met Diallo te zijn. Maar ze deed dat niet meer omdat ze op haar dochter en de kleinkinderen moest letten. Ondertussen plukte ze wat kruiden voor haar kleinkinderen. Oma Shani kende veel kruiden dankzij de oude man ‘Tau’ met wie ze samen in een hut bleef en een gele vrucht die zwangerschap onderbreekt, voor de zekerheid. Hij leerde haar veel over oso dresi.
Oma Shani had jaren geleden een kind gekregen met Tau, genaamd Kiesja. Kiesja werd zwanger van de planter op jonge leeftijd. Kiesja werd huisslaaf en kreeg een tweeling genaamd Maisa en Kwasi. Haar moeder wilde eigenlijk dat ze het kind niet moest krijgen en zei dat ze van de kruiden en de gele vrucht wist. Maar Kiesja wilde de baby wel, en dan werd het een tweeling. Voor het grootste deel van het verhaal kijk je mee vanuit de ogen van Maisa en Kwasi. Toen ze 14 jaar werden vroeg mama Kiesja aan de planter of de kinderen in het witte plantagehuis mochten werken. Maar de planter vond Kwasi te donker om als huisslaaf te werken, Maisa was lichter van kleur dan Kwasi en had blauwe ogen dus zij werd de slavin van de (andere) dochter van de planter. In het begin ging alles goed. Maisa zorgde voor missy Eline en sliep voor haar deur op een matje. Omdat ze in het plantagehuis woonde, hoorde ze de witte mannen praten over slaven die wegliepen. Op een dag werd Kwasi geslagen door de opzichter, omdat hij een andere slaaf niet met de zweep wilde slaan. Er kwam een groot feest in het huis, maar Kiesja en Maisa kunnen er niet van genieten. Maisa wordt geslagen door haar missy Eline omdat ze met haar broer is weggegaan toen ze sliep. En ze wilde niet dat Maisa met haar broer moest bemoeien. Zo laat het boek zien hoe de slaven moesten leven.
Dit boek was niet moeilijk om te lezen. Het heeft grote letters en is speciaal voor lezers van mijn leeftijd en is uitgekomen in een serie die heet: Veertien: De tijd van je leven. Het heeft een keurmerk: makkelijk lezen. Wat vroeger is gebeurd, is in dik gedrukte letters en schuin. Wat nu gebeurt is in gewone rechte letters.
De inhoud van het boek vond ik wel moeilijk. Ik zou echt niet zo bij een meester willen werken. In het boek staat niet dat het verhaal zich in Suriname afspeelt, maar de plantage heet Pais en Vree. En in Suriname wonen veel marrons. Hun voorouders zijn van de plantages weggelopen omdat ze niet konden met al die zweepslagen. Als ik namelijk een slavin was, zou ik wel proberen te vluchten, omdat ik niet met die vernederingen zou kunnen leven.
Marian Hoefnagel: Als slavin geboren. Uitgeverij Eenvoudig Communiceren, Amsterdam, 2014.
978 90 8696 202 0
Sharah-If Winter is 12 jaar oud.
RSS
Facebook
Twitter
[verwijderd vanwege het ontbreken van voor- en achternaam; redactie CU]
ty