‘Als het om racisme gaat, zeggen mensen altijd meteen: ingewikkeld’
Mitchell Esajas en Jessica de Abreu Voor antiracismeactivisten Mitchell Esajas en Jessica de Abreu was 2020 een jaar met twee gezichten. De Black Lives Matter-demonstraties in de zomer waren een triomf, „maar de weerstand is alleen maar groter geworden”.
door Thijs Niemantsverdriet
Mitchell Esajas schudt zijn hoofd als hij naar de verminkte wandschildering kijkt. Het is bijna een maand geleden gebeurd, maar de bekladding van zijn kantoor vindt hij nog steeds schokkend. „Er gaat een signaal van uit: we weten je te vinden.”
We staan voor het Hugo Olijfveldhuis in Amsterdam-Oost. Op zolder zitten The Black Archives, het archief over het koloniaal verleden, slavernij, racisme en zwarte emancipatie, waarover Esajas de leiding heeft, samen met zijn levenspartner Jessica de Abreu. Op de muurschildering naast de ingang zijn vijf Surinaamse activisten afgebeeld, onder wie Anton de Kom en Perez Jong Loy. In de nacht van 3 december werden hun gezichten beklad met witte verf. Er werden stickers geplakt met de tekst ‘Roetveegpiet is genocide’. De schilderingen zijn onherstelbaar beschadigd.
De bekladding was een passend slotakkoord van een jaar dat voor Esajas en De Abreu twee gezichten had. In de zomer waren ze mede-organisator van de grote Black Lives Matter-demonstraties tegen racisme en anti-zwart politiegeweld.
Die maakten veel los. Een delegatie van BLM-activisten sprak op het Catshuis met premier Rutte en minister Koolmees (Integratie, D66). De Eerste Kamer besloot tot een diepgravend onderzoek naar discriminatie. Voor het eerst staat ‘institutioneel racisme’ op de politieke agenda.
Het was ook het jaar dat Anton de Kom, hun grote held, een plek kreeg in de Canon van Nederland. Zijn boek Wij slaven van Suriname (1934) belandde tachtig jaar na dato voor het eerst op de bestsellerlijsten.
Maar 2020 was ook het jaar van de bekladding van De Koms portret, van – opnieuw – bedreigingen en geweld bij anti-Zwarte Piet-demonstraties. „In november zagen we alweer dat er niet zo veel is veranderd”, zegt Esajas. „De weerstand is alleen maar groter geworden”,
Voor Jessica de Abreu was 2020 helemáál een jaar met een bitterzoete bijsmaak. Het „magische moment” op de Dam in Amsterdam ging aan haar voorbij. Ze zat thuis om te herstellen van een burn-out.
Lees hier het hele interview in NRC, 28 december 2020
RSS
Facebook
Twitter
