Afscheid van Ronnie Martina
door Fred de Haas
Op 12 juli jongsleden heeft onder grote belangstelling de uitvaart van Ronald – Ronchi – Martina plaatsgevonden in de grote zaal van crematorium Ockenburg, Den Haag. Ronald Martina was lange tijd verbonden aan het kabinet van de Gevolmachtigd Minister van de voormalige Nederlandse Antillen en later van het autonome land Curaçao.
Ronnie Capriles Martina / foto Henk Looman
Sinds 1974 was hij in Nederland, een land waarvan hij hield of, om het in zijn eigen woorden te zeggen: ‘Ik ben niet weg te slaan uit Nederland’. En dat heeft hij tot zijn laatste ogenblikken volgehouden.
Aan de wand van de grote zaal was een prachtige foto geprojecteerd van de man zoals we hem allen hebben gekend: vriendelijk en toegankelijk. Een van zijn nichtjes hield in het Papiaments een warme, gevoelige toespraak waarin zij Ronnie schetste als een man op wie vooral één woord leek te passen: generoso, edelmoedig. Hij stond open voor iedereen, had voor iedereen een vriendelijk woord of goede raad.
Muziek was zijn passie. Enkele familieleden brachten hem een laatste muzikale groet. In de muziek die tijdens de ceremonie werd gespeeld hoorde men de regie van de overledene zelf: liederen uit zijn jeugd en gevoelige klassieke melodieën.
Ronnie stond altijd op de bres voor zijn taal, het Papiaments. Ik ontmoette hem voor het eerst in de jaren 60 op Curaçao. Ik herinner me een bijeenkomst waarin hij pleitte voor invoering van het Papiaments in het onderwijs. En over de noodzaak voor de Antilliaanse bevolking om, behalve de moedertaal, ook een andere taal grondig te leren die de wereld buiten de Antillen voor iedereen zou openen. Engels of Spaans. We zijn er toen niet uitgekomen. En we zijn er nog steeds niet uit.
Ronnie, je hebt, al louter door er te zijn, voor ieder van ons een weldadige herinnering achtergelaten. We zullen je niet vergeten. Misschien heb je gelijk met enkele van je laatste woorden: nos lo topa otro.
12 juli 2019
RSS
Facebook
Twitter
