Julien Ignacio: Het spiegelpaleis van identiteiten
door Michiel van Kempen
Julien Ignacio, geboren in het Brabantse Boxtel, noemt zichzelf ‘een kind van de Caraïbische diaspora’. Zijn witte moeder is van Zeeuws-Friese afkomst, zijn zwarte vader is geboren op Curaçao, maar groeide op in Aruba en vertrok op 23-jarige leeftijd met een studiebeurs naar Nederland. In zijn Cola Debrot-lezing uit 2023, vertelt Julien Ignacio hoe zijn vader, geconfronteerd met racisme, daarover zweeg en koos voor sociale assimilatie. Er werden ‘scheuren en barsten in zijn zelfbeeld geslagen die zich niet makkelijk lieten repareren’, maar hij paste zich aan, hield zich gedeisd, sprak in zijn gezin alleen Nederlands.
‘Identiteit’ was jarenlang geen issue voor Julien Ignacio. Hij studeerde literatuurwetenschap, maakte wereldreizen, werkte als leraar en werd schrijver van een reeks theaterstukken, waarvan de eenakter Hotel Atlantis in 2008 bekroond werd met de El Hizjra-Literatuurprijs. Maar intussen borrelde en gistte het wel in zijn rusteloze geest:
Lees hier verder op literatuurgeschiedenis.org.
RSS
Facebook
Twitter
