blog | werkgroep caraïbische letteren

Myron Hamming verovert Nederland, maar Groningen blijft zijn muze

door Roy Liezen & Roberto Refos

“Het grootste compliment wat ik zou kunnen krijgen over zoveel jaren, is dat iemand over mij zegt: Myron Hamming is één van de grootste en belangrijkste duiders van zijn generatie en zijn tijd”, aldus Myron gedurende ons interview. Dat klinkt wellicht ietwat utopisch voor een nuchtere Groninger. Maar afgaande op zijn ontwikkeling en landelijke bekendheid als dichter in spoken word, zou deze uitspraak best eens realiteit kunnen worden.

Myron Hamming Brasserie Prinsenhof. Foto © Roy Liezen.

Maar Myron heeft veel meer ambitieuze doelen met zijn woordkunst. Zoals Groningen haar glans weer teruggeven. We spraken met hem in de sfeervolle Brasserie Prinsenhof.

Vertragen en verstillen

Altijd hip en stijlvol gekleed en met zijn inmiddels bekende bos krullen komt Myron Hamming opgewekt Brasserie Prinsenhof binnengewandeld, om snel aan te schuiven bij onze tafel aan het raam. Op de vraag hoe het met hem gaat en waar hij zoal mee bezig is, steekt hij vol enthousiasme van wal. “Het gaat eigenlijk heel erg goed. Een jaar geleden probeerde ik mezelf heel plat gezegd en kort door de bocht te vragen: wat zijn nou onmisbare dingen in mijn leven, waardoor ik iedere dag met een glimlach kan opstaan? En dat zijn dingen zoals sporten, mijn telefoon een tijdje uitzetten en een paar uurtjes, of soms daar waar mogelijk, een hele dag lekker lezen. Of eens fijn wat langer uitslapen. Eigenlijk alleen maar dingen waardoor ik dicht bij mezelf kan blijven. Kortom, ik merk dat door juist terug te gaan naar de basis, tussen mijn anderzijds drukke bestaan door, ik veel makkelijker schrijf. Ik vind het echt heerlijk om op te staan, een bak koffie te zetten, wat te lezen of misschien wat te schrijven, daarna te sporten en bij terugkomst precies hetzelfde te doen. Dat is wat voor mij werkt. Omdat ik dan de dingen doe die mij ruimte in mijn kop geven. Ik denk dat ons drukke bestaan met alles daarin een reden kan zijn, waarom het fijn is om te vertragen en te verstillen in een wereld die maar constant doorraast. En dan op een dagelijks niveau.”

Nederland betoveren en veroveren

Met zijn diepvoelende en tegelijkertijd toegankelijke poëzie in de vorm van spoken word, betovert en verovert Myron ondertussen heel Nederland. “Ja, ik heb tegenwoordig veel projecten in de Randstad. Ik kom bijvoorbeeld geregeld in Hilversum omdat het mediapark daar zit. Maar ook maandelijks in Den Haag, Utrecht en Amsterdam. Radio 1 komt iedere vijf weken voorbij en in Den Haag ben ik betrokken bij De Raad van Cultuur, een adviesorgaan voor het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. In Amsterdam bevinden zich natuurlijk ontzettend veel podia waar ik graag sta, zoals het concertgebouw. Of het Afas Theater in Leusden waar ik bijvoorbeeld de uitreikingen van de Edisons mocht openen. Maar ik geniet ook erg van duurzame samenwerkingen, zoals met Unicef Nederland. Het mooie aan dit soort organisaties is dat ze mij alle vrijheid geven. Zo van: dit is het onderwerp, dit is het thema, verras ons maar.” 

Groningen voor altijd..

Heeft Myron’s drukke agenda nog wel een plekje voor Groningen? “Zeker wel, Groningen is en blijft mijn stad. Ik ben en blijf gewoon Myron Hamming, opgegroeid in Beijum en als kleine jongen dagelijks spelende aan de Korreweg. Ik wil altijd een duidelijke link houden met deze prachtige stad. Ik ben bijvoorbeeld ambassadeur van de provincie. Ook schrijf ik mee aan teksten voor de burgemeester van Groningen en ik schrijf voor de gemeente zelf. Twee perfecte manieren om dat wat ik het liefste doe, te kunnen combineren voor de stad waarvan ik zoveel hou.”

Terugblik op Myron’s stadsdichterschap

Het is een bijzondere ode aan zijn stad Groningen, daar waar de bakermat voor zijn landelijke succes ligt. Bijvoorbeeld tijdens zijn afgelopen jaren als stadsdichter. “Nou, het stadsdichterschap heb ik echt letterlijk vanaf dag één ervaren als een wereld van kansen die ineens openbrak. Ik wilde het Groningse stadsdichterschap inzetten als lokale springplank naar het landelijke toneel. Zodat ik aan Groningen kon laten zien, dat je niet hoeft te denken: het beste talent zit alleen maar in het westen. Je kan hier gewoon hele mooie dingen doen die ook landelijk opvallen. Ik wilde dat mijn naam vaak gelinkt zou worden aan ‘eerste keren’. Bedenk gewoon een belachelijk vet plan. Begin zinnen vaker met: hoe vet zou het zijn als? En dan maar kijken wat daar achteraan komt. Om zo te kunnen laten zien dat de stadsdichter van Groningen in staat was om op Prinsjesdag de uitzending van RTL Z af te mogen sluiten met een voorgedragen gedicht. Dus de doelen die ik stel moeten altijd een beetje schuren aan iets onwaarschijnlijks. Ik schreef op: ik wil dat wanneer Koning Willem Alexander de beste toespraak ooit nodig heeft, dat hij mij dan belt. Die kans is natuurlijk heel klein. Maar het feit dat ik dat echt in mijn kop had gegrift, maakte dat ik anders ging denken. Dat was wat ik wilde laten zien.”

Tot slot: wat kan Groningen de komende jaren van Myron verwachten?

Myron heeft een duidelijke visie als het gaat om zijn eigen dromen verwezenlijken. Maar hoe verhouden deze dromen zich tot Groningen? “Ik durf te zeggen dat Groningen als stad en provincie genoodzaakt is om op termijn een nieuw verhaal te vertellen. Een verhaal dat de donkere sluiers van ellende, zoals de aardbevingsproblematiek of het asielzoekersdrama in Ter Apel, kan wegnemen. Ieder verhaal wat we nu over Groningen vertellen is altijd uit een soort van verdediging. Maar wij zijn niet alleen maar die plek waar de grond schudt. Ik wil heel graag de komende jaren, waar ik ook al mee bezig ben, een nieuw verhaal en ander sentiment geven aan Groningen. Waardoor het imago en het gevoel wat men bij Groningen krijgt zal veranderen. Beter, fijner en hoopvoller. Ik zou dat voor Groningen wensen en ik denk dat ik daartoe in staat ben. Dat ik iets zo kan laten klinken, dat Groningen weer onder die sluiers vandaan komt gekropen. Wij staan landelijk heus op de kaart, alleen niet zoals we dat graag zouden moeten willen.”

[Overgenomen van In de buurt/Groningen, 25 maart 2024]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter