Pasen 2024
door Filia Kramp
Wie mijn schrijfsels en grapjes op FB leest weet dat ik niet christelijk ben. Ik hang geen enkele religie aan. Ik beschouw mezelf als een vrije vrouw, ben blij met mijn leven. En voor mezelf, de mensen om me heen en de gemeenschap waar ik deel van ben streef ik het goede na. In dat laatste slaag ik niet altijd, maar perfectie is niet mijn levensdoel.
Ooit geloofde ik in de God van de katholieken en bijbel, maar sinds ik van mezelf bewust werd, bewust werd van de wereld om me heen en verantwoordelijkheid nam voor wat ik denk, was christelijkheid niet meer de leidraad in mijn doen en laten. De leidraad werd mijn menselijkheid in relatie tot de menselijkheid van anderen.
Dat proces aangaan was de meest bevrijdende daad die ik in mijn leven pleegde. Me losrukken van het kruis, de christelijke dogma’s en alles wat daarbij hoort.
Ik schrijf losrukken, want in het proces van loskomen van christelijkheid werd ik me bewust van de agressie en minachting voor anderen die inherent is aan een geloofssysteem dat zichzelf superieur acht en predikt dat er maar 1 god is. (Die agressie en minachting worden onbewust ook van jou. ‘Ook als jij niet van God houdt, houdt God tóch van jou’!)
Iedere religie die stelt dat er maar 1 God is, dat die God een man is en dat in het religieus hoofdsysteem er geen plaats is voor de vrouw/het vrouwelijke (het dogma van de heilige drie-eenheid: de vader- de zoon- de heilige geest) is intrinsiek een agressieve mensonvriendelijke godsdienst. Hoe krijg je miljarden mensen verspreid over de aarde zover dat ze dit geloven en desnoods met hun leven verdedigen? Niet door of met liefde, maar door en met geweld, bruut geweld.
De ontstaansgeschiedenis van het christendom is er één van geweld en onderwerping, niet van liefde. Dat werd er later van gemaakt, toen de onderwerping geslaagd was en de mensen gehersenspoeld, niet eerder.
Dat mensen vrij zijn om te geloven wat ze willen geloven is een mensenrecht. Voor dit recht is wereldwijd gestreden en in die strijd liep het christendom – als kerk en systeem! – niet voorop. Net zoals het – als kerk en systeem – niet voorop liep in de afschaffing van vrouwenonderdrukking, mensenhandel en slavernij. Het waren mensen van vlees en bloed die zich het lot van andere mensen van vlees en bloed aantrokken. Door zich vrij te denken, door onderzoek, door onderwijs en door ontvankelijk te zijn voor de verhalen van anderen en daar waarde aan te geven, kwamen ze tot het inzicht dat we als mensen allen één zijn, onder alle omstandigheden!
Voor mij is God een idee. Een idee over het goede leven en ik streef er dagelijks na dit idee in praktijk te brengen , te verwezenlijken. Ik streef. Dat is het maximale dat ik kan. Ik ben niet perfect en ik gesel mezelf niet om perfect te worden. Alleen de dood is perfect, daar kan niets aan worden veranderd of verbeterd.
Tussen de 50er en 70er jaren van de vorige eeuw kwam in voormalig gekoloniseerde landen in Zuid Amerika een bevrijdingsbeweging (een emancipatiebeweging van burgers) op gang die al snel doorstroomde naar Europa en Afrika en daar invloed kreeg. Priesters en leraren predikten bevrijding van de mensen uit de dogma’s van de staat en de kerk (het koloniale leven was ook een samenspanning van staat en kerk tegen de gekoloniseerde mensen). Die priesters en leraren lieten zich inspireren door de behoeften van de bevolkingen, van mensen in kommervolle omstandigheden, en verbonden deze behoeften en omstandigheden met het socialisme en de katholieke interpretatie van de bijbel en het leven van Jezus.
Dom Hélder Câmara (een Braziliaanse aartsbisschop) en Paulo Freire ( een Braziliaans pedagoog/filosoof) waren intellectuele voorlieden van deze beweging. Ze schreven er pamfletten, essays en boeken over die wereldwijd gelezen werden en grote impact maakten in de levens van mensen en in samenlevingen. Hun werk werk en geschriften werden ook inspiratie voor dominee/activist Martin Luther King (de Amerikaanse burgerrechtenbeweging) en bisschop/activist Desmond Tutu (Zuid-Afrika, antiapartheidsstrijd). Deze bewegingen van bevolkingsemancipatie kregen wereldwijd voet aan de grond en droegen bij aan moderniseren van samenlevingen in Europa, Amerika, Zuid Amerika, Afrika.
Op de één of andere manier gingen deze ontwikkelingen geheel voorbij aan Suriname. Als kind luisterde ik op de radio naar vertaalde essays van Dom Hélder Câmara. Niet dat ik er toen veel van begreep, maar bij ons thuis luisterden ze actief naar de Wereldradio.
Soms toch, soms, op dagen als deze, zie ik glashelder hoe – in Suriname – onze onderontwikkeling direct verband heeft met religie. Hoe onze religieuze voorgangers (net als onze politici) nog vastzitten in oude achterhaalde denkpatronen en hoe ze ons in die patronen persen en hoe wij ons daarin laten persen.
Ik las op Starnieuws Suriname de paasboodschap van bisschop Choennie. Op dit moment, tijdens deze Pasen maken Surinamers in zo wat elk maatschappelijk gebied in hun land diepe crises door en de bisschop “staat stil bij de zeven hoofdzonden”.
Ik denk dat net als de president, de vicepresident, de ministers en de leden van de DNA, bisschop Choennie de weg kwijt is en de schaamte voorbij.
Ik vier geen Pasen maar wens iedereen die dat doet een goed Pasen.
[Overgenomen van de FB-pagina van Filia Kramp, 30 maart 2024]
RSS
Facebook
Twitter
