blog | werkgroep caraïbische letteren

Robin Block – Wisselkind

Wisselkind

Zie mij eens mijn best doen om hier thuis te zijn. Ik zing de dankjewels
met mijn kopstem. Kijk niemand in de ogen als ik groet. Ik heb een batikshirt
dat schouderklopjes krijgt. Ik ben jullie Insta-mascotte, twee koppen groter. Ik eet
op straat met de locals mee. Lepel voldoende sambal op mijn bord en spoel
mijn reet af met het flesje. De witte rijst kleur ik bij
met kecap. Mijn genen bakken mee met de zon. Ik ben best stoer
op die scooter. Ik ben hier lang genoeg.


Zie mij eens mijn best doen om hier thuis te zijn. Ik spreek de hoezo’s
ritmisch uit. Kijk je strak in de ogen als ik groet. Grinnik met mijn mond dicht.
Ik heb een wintertrui die schouderklopjes krijgt. Ik ben jullie voetbalvriendje,
twee koppen kleiner. Eet andijvie met de buren. Schep voldoende
jus in het kuiltje. Mijn genen bleken mee in de sneeuw. Ik prak aardappels
door de groente heen, veeg zittend mijn reet af. Eenlaags schuurpapier.
Ik ben best stoer op die racefiets. Ik ben hier lang genoeg.


Robin Block (1980)
uit: Handleiding voor ontheemden (2023), over een zoektocht naar identiteit tussen de Indonesische en de Nederlandse cultuur in.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter