Hoe Kahlil Gibrans De Profeet mij de weg wees
[Van de redactie van de Ware Tijd Literair]
In de rubriek ‘Belezen leven’ schotelt een literatuurliefhebber ons de publicatie voor die de grootste invloed heeft gehad op zijn of haar leven. De aftrap is gedaan met Een huis voor Mr. Biswas van V.S. Naipaul, gekozen door redacteur Jerry Dewnarain. En Kindred van Olivia Butler, de keuze van redacteur Hilde Neus. De eerste gast in deze rubriek is Coby Pengel, die de invloed van de schrijver Kahlil Gibran op haar leven belicht. Elke maand zal een andere gast een bijdrage leveren aan deze rubriek. Laat u inspireren!
door Coby Pengel
Ik was net eenentwintig en pas getrouwd. Het was december 1959. Mijn kersverse man haalde mij af van (toen nog) Zanderij, samen met een bevriend echtpaar van wie de vrouw –hoewel tien jaar ouder dan ik- mijn beste vriendin ooit zou worden. Twaalf jaar later zou ze mij een boekje geven dat mijn leven een andere richting gaf. In de jaren daarvoor reeds liet zij mij kennismaken met literatuur van o.a. Tagore, Gibran en Inayat Khan. In 1971 schonk zij mij van Kahlil Gibran – Libanees schrijver, dichter, filosoof en kunstenaar – De Profeet.
De laatste zin van het hoofdstukje ‘Over Vriendschap’ maakte zij tot een door haarzelf op het voorblad geschreven motto: ‘Want in de dauw der kleine dingen vindt het hart zijn morgen en wordt verfrist.’ Een duidelijker verwijzing naar onze vriendschap, waarin kleine dingen groot waren, had zij mij niet kunnen geven. Nooit eerder had ik een dergelijke vriendschap gekend.
‘De Profeet’ is een boekje waarin de belangrijke dingen des levens in korte hoofdstukken worden weergegeven. Voor wie op zoek is naar een leven met spiritualiteit en daartoe ‘de weg van het oneindige’ (K.G.) wenst te volgen, is ‘De Profeet’ een wegwijzer. Tot de belangrijke dingen des levens rekent Gibran o.a. De Liefde, Het Huwelijk, Kinderen, Geven, Vreugde en Smart, Vrijheid, Pijn, Zelfkennis, Vriendschap, Tijd, Goed en Kwaad, Gebed, Schoonheid, Godsdienst, Dood. Over de dood wordt nogal eens aangehaald het vrij bekende: ‘En wat is ophouden met ademen anders dan de adem bevrijden van haar rusteloze getijden, opdat zij moge opstijgen en verruimen en God ongehinderd zoeken?’ Hoe eenvoudig is het sterven hier weergegeven. Hoe waarachtig en hoe wijs komen deze simpele woorden over, hoe vaak heb ik deze troostende woorden al overgelezen? En dat is nog maar een zin uit een hoofdstukje.
Het gehele boekje heeft vanaf ik er kennis mee maakte mijn hart gestolen en zowaar: het heeft mij vanaf mijn goede vriendin het mij schonk, aan het denken gezet en mijn levensloop beïnvloed na vele malen herlezen. Ik denk terug aan de momenten waarop mijn beide kinderen kort na elkaar het ouderlijk huis verlieten. Wat had ik er tegenop gezien, maar wat heeft het hoofdstukje ‘Over Kinderen’ mij geholpen om dit definitieve vertrek in het juiste perspectief te zien. Ik citeer: ‘De Boogschutter ziet het doel op de weg naar het oneindige en Hij buigt u met Zijn kracht, opdat Zijn pijlen snel en ver zullen vliegen. Laat het gebogen worden door de Hand van de Boogschutter een vreugde voor u zijn; want zoals Hij de vliegende pijl liefheeft, zo mint Hij ook de boog die standvastig is.’ Ik weet dat de Boogschutter Zijn kracht heeft aangewend opdat mijn kinderen (de pijlen) het door Hem uitgekozen doel konden bereiken, omdat Hij hen liefheeft. Ik weet ook dat ik, door Hem daartoe uitgekozen, heb gefungeerd als de boog waarmee Hij Zijn pijlen naar de oneindige schoot en door hem werd gesteund en werd liefgehad omdat ik mijn best deed standvastig te zijn. Een standvastigheid mij geleerd door het lezen van het hoofdstukje ‘Over Kinderen’.
De meerwaarde van Gibrans De Profeet is voor mij de deur naar andere spirituele literatuur geweest. Een deur die liefdevol werd geopend door mijn beste vriendin ooit en die ik nooit heb gesloten. Die mijn leven beïnvloedde en definitief richting gaf.
Kahlil Gibran, De Profeet. Servire – Wassenaar. Oorspronkelijke titel: The Prophet (1923).
[dWT Literair, 24 februari 2023]
RSS
Facebook
Twitter
