Diana Lebacs overleden
Diana Lebacs, een van de bekendste Curaçaose auteurs van jeugdboeken, romans en toneelstukken, is niet meer. Ze overleed gisteren, 11 juli 2022, om 21.30 ‘s avonds (3.30 uur Nederlandse tijd) in een hospice in Willemstad. Nog slechts enkele maanden geleden werd bij haar alvleesklierkanker geconstateerd. Diana Lebacs, geboren op 12 september 1947 op Curaçao, werd 74 jaar.
Diana Lebacs schreef zowel in het Nederlands als in het Papiamentu. Ze speelde een belangrijke rol bij de groei van de Nederlands-Antilliaanse jeugdliteratuur met boeken die uitgroeiden tot klassiekers als Sherry, het begin van een begin en Suikerriet Rosy. Voor Nancho van Bonaire ontving ze als eerste niet-Europese auteur in 1976 een Zilveren Griffel.
Ook in het Curaçoase toneelwezen speelde ze een belangrijke rol. In 1967 trouwde ze met de eerder dit jaar overleden onderwijzer, toneelschrijver en filmregisseur Pacheco Domacassé, met wie zij twee kinderen kreeg. Ze schreef zelf toneel, ze acteerde en zong in de groep The Teenage Shadows. Ze legde zich tevens toe op de vervaardiging van lesmateriaal in het Papiaments.
Lebacs had een Curaçaos-Indonesische vader en een Surinaamse moeder. Thuis werd er Nederlands gesproken, omdat haar ouders niet met elkaar in het Sranantongo of Maleis konden communiceren, ze kenden elkaars cultuur niet. Met haar grootmoeder sprak Diana Papiamentu. Diana Lebacs volgde de middelbare school op Curaçao en koos vervolgens voor de Kweekschool, waar ze in 1966 haar onderwijzersakte haalde. Dertien jaar stond ze voor de klas. Veel later behaalde ze ook een mastersdegree in literatuur, afstudeerrichting Papiamentu.
Haar eerste roman voor volwassenen kwam in 1994 onder de titel De langste maand en werd nog onlangs herdrukt. In 2017 verscheen haar tweede roman voor grote mensen Duizend leugens bruidstaart. Haar jongste roman, Dame van de avond en het berouw van Benaro, ligt persklaar bij haar uitgever In de Knipscheer en zal binnenkort uitkomen.
In 2007 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In 2012 ontving zij de Tapushi di oro, in 2020, op de honderdste geboortedag van Pierre Lauffer, ontving zij de Chapi di Plata, de Pierre Laufferprijs.
In oktober 2017 nam zij als genodigde uit Curaçao deel aan de Caraïbische Letterendag Junior in Amsterdam georganiseerd door de Werkgroep Caraïbische Letteren, het grootste festival van Caraïbische kinderboekenschrijvers ooit georganiseerd in Nederland.
Haar levendige en inspirerende persoonlijkheid zal in het culturele leven van Curaçao zeer gemist worden.
Sosegá na pas, Diana. Rust in vrede, Diana.
Lees hier een In memoriam door Jeroen Heuvel
Lees hier een In memoriam door Charlotte Doornhein
RSS
Facebook
Twitter
We zullen Diana in de Curaçaose schrijverswereld zeker missen. Zij was o.a. de drijvende kracht om schrijvers deel te laten nemen aan internationale festivals in bv. Cuba en Colombia. Mij persoonlijk heeft zij geholpen bij de uitgave van mijn kinderboek E biahe di Tobias en met commentaar op het manuscript van Premio Mayó (nog uit te geven). Verder trainde zij wekenlang samen met Laura Quast leerlingen van het Kolegio Alejandro Paula om scenes uit mijn roman Tirami sù op te voeren bij de boekpresentatie op die school. Haar literaire nalatenschap zullen wij koesteren. Danki Diana❤️❤️❤️